Afgelopen weekend is Ronnie Hawkins overleden. Hij was al een tijdje ziek - de online-encyclopedie meldt dat Hawkins twintig jaar geleden alvleesklierkanker had. Maar dat hij daar ook weer van is genezen.
Enfin.
Hawkins was geboren in Huntsville (Arkansas), maar werd vooral in Canada bekend. Toen hij naar Canada vertrok, nam hij drummer Levon Helm mee. De drummer werd de informele leider van Hawkins' begeleidingsband: The Hawks.
Naast de Amerikanen Hawkins en Helm bestond The Hawks uit de Canadeze muzikanten Rick Danko (bas), Robbie Robertson (gitaar), Garth Hudson (orgel) en Richard Manuel (piano). Halverwege de jaren zestig, toen Bob Dylan zijn akoestische gitaar aanvulde met een elektrische gitaar, weekte hij The Hawks los van Ronnie. Waarna The Hawks in sneltreinvaart zich ontwikkelden tot The Band.
Indirect is dus een relatie tussen Dylan en Hawkins. Beiden zijn ze de (informele) bandleider geweest van dezelfde begeleidingsband. Maar er is een directere link tussen beide Amerikanen. Dat is de film Renaldo and Clara.
Die film is een merkwaardig verslag van The Rolling Thunder Revue uit 1975/'76. Vier uur duurt deze film, waarin een tourverslag, een tourdocumentaire en een speelfilm met elkaar verweven zijn. Een koord dat uit drie strengen is gevlochten, is niet snel stuk te trekken.
Dat vond het publiek ook: binnen mum van tijd werd Renaldo and Clara uit de bioscopen gehaald.
Maakt niet uit voor dit moment.
Sjoerd de Jong, oud-Ombudsman bij NRC Handelsblad, schreef in 1992 een biografie over Dylan. Hij schreef daarin onder meer over de genoemde (speel)film. "Tussen de bedrijven door worden uit de losse pols meters film gefschoten voor een even ambitieuze als bizar filmproject, gemodelleerd op vaudeville-achtige kunstfilms als Marcel Carnés Les Enfants du Paradis. Een plot ontbreekt en de opnames verlopen - alweer - chaotisch. Joan Baez en Sara Dylan, die zich ook bij de tour heeft gevoegd, spelen godinnen, heksen en hoeren. Ze hebben een driehoeksverhouding met ene Renaldo, een rol van Dylan. In de film komt ook een Bob Dylan voor, maar die wordt gespeeld door de 135 kilo zware cowboy Ronnie Hawkins, ooit leider van The Band voor die met Dylan samenwerkte. De film is een poging van Dylan de technieken die hij in 1974 heeft geleerd van Norman Raeben over het 'stopzetten van de tijd' nu ook toe te passen op het witte doek. Maar als Renaldo and Clara, het vier uur durende resultaat, in januari 1978 in première gaat, wordt hij in de pers gekraakt als een egotrip van een over het paard getilde mafketel. Dylan, die met Blood on the Tracks en Desire naar een onwaarschijnlijk nieuw hoogtepunt in zijn loopbaan was gegroeid, heeft zijn krediet nauwelijks twee jaar later alweer compleet verspeeld." [Bron: Sjoerd de Jong, Bob Dylan, (Amsterdam: Mets, 1992), 67].
Bedankt, Sjoerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten