Vorige week woensdag ben
ik geschept door een auto. Vlak bij mijn werk, in het zicht van de
haven. Gelukkig, ik ben er met een schram, spierpijn, een lichte
hersenschudding en wat gekneusde ribben vanaf gekomen.
Nu ben ik aan het
revalideren. Ik moet het van de dokter rustig aan doen. Twee weken,
waarvan de eerste week nu voorbij is. En het moet gezegd: ik heb vaak
gedacht aan Dylans mysterieuze motorongeluk in 1966.
Alles aan de kant,
afspraken in de agenda afzeggen tot nader orde. Maar nee, in mijn
geval niet een dekmantel om te doen waar ik het liefste zin in heb.
En evenmin een kwestie van transfiguratie.
Of kan ik dat laatste pas
in retrospectief beoordelen?
Gedwongen tijd vor zelfreflectie. Neem het zoals het is. Sterkte met revalideren.
BeantwoordenVerwijderen