Toen Dylan kenbaar had
gemaakt een album te maken met nummers die door Frank Sinatra bekend
waren geworden, was het voor mij zaak om me in Sinatra te verdiepen.
Wat wist ik eigenlijk van deze beste man? Ja, een zanger met een
orkest. De man van 'My May', een liedje dat ik vooral kende in de
uitvoering van wijlen Herman Brood. Maar verder?
Lichtelijk blij was ik
toen ik in de kringloopwinkel een stevige biografie over Sinatra zag
liggen. Het verhaal van ene Kitty Kelley zou deuren voor me openen,
en misschien zelfs de liefde voor Sinatra's muziek doen opbloeien. En
met dat doel begon ik met het lezen van deze biografie, ruim 500
pagina's tellend.
Maar het lezen van dit
boek bleek een ware marteling. Want na vijfhonderd bladzijden weet ik
weinig over Sinatra, zijn muziek en zijn film-werkzaamheden. Wat ik
wel weet, zijn anekdotes over zijn gespleten persoonlijkheid en zijn
al dan niet bewezen vriendschap met de Italiaans-Amerikaanse maffia.
“Sinatra” lijkt
eerder een boek van de roddelpers te zijn dan een gedegen biografie.
De zanger Frank Sinatra zou geen talent hebben voor het zingen,
terwijl hij op dezelfde pagina van het boek wordt geprezen om zijn
kwaliteiten. Sinatra zou een slechte dronk hebben, het ene moment
poeslief maar het andere moment een enorme eikel.
Frank zou aan het einde
van zijn leven een ingedutte conservatieve Republikein zijn, die
eerder een linkse progressieve Democraat was. Een womanizer die vier
keer getrouwd was. Een man met losse handjes. Iemand die gokte en
intimideerde.
Volgens Kelley had
Sinatra een gat in zijn hand, en was hij regelmatig bankroet. Terwijl
hij in dezelfde adem met bakken geld verdiende.
Is er een 'kortom'? Ja,
en wel deze: Kitty Kelley levert een biografie af met vooral
anekdotes, die zichzelf tegenspreken. Kelley levert geen hard bewijs
voor de uitspraken die ze doet. De zangkwaliteiten worden zowel de
grond in geboord als de hemel in geprezen; de relaties met de maffia
worden aannemelijk gemaakt, maar nergens daadwerkelijk onderbouwt of
weersproken; Kelley gaat vooral in op de roddelverhalen over Sinatra,
dat hij losse handjes had, intimideerde en vrouwen versierde of het
dagelijks eten was.
Over de achtergrond van
muziek en films geen woord. Niets over waarom en hoe Sinatra
filmregisseur en -producent werd.
Ik neem het ter
kennisgeving aan, en draai maar weer Shadows In The Night.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten