Gisteravond was Freek de Jonge de eerste Zomergast van deze serie. In 1996 was hij de eerste
nieuwe presentator van het programma, nadat bedenker en eindredacteur
Peter van Ingen acht seizoenen de gastheer was. Nu dus Freek als
Zomergast. Eerder was schrijver Adriaan van Dis te gast, bij
presentator Jelle Brandt Corstius – Van Dis presenteerde
Zomergasten vier edities.
In omgekeerde volgorde
gebeurde iets vergelijkbaars met Connie Palmen. Zij werd in '96 door
Freek geïnterviewd; in 2005 was zij de presentator van dienst.
Enfin. Freek dus. Werd
bekend met Bram Vermeulen als Neerlands Hoop In Bange Dagen. En
scoorde een grote hit met 'Er is leven na de dood', een bewerking van
Dylans Death Is Not The End. Toch was het niet dit nummer van Dylan
waarmee Freek zijn favoriete televisie-avond afsloot.
Nee, Freek liet een
filmpje zien van Dylan op het Newport Folk Festival. Niet het
beruchte optreden met een elektrische band (1965), maar van twee jaar
eerder. Zittend achter een microfoon, met op zijn gesloten benen een
akoestische gitaar. North Country Blues. Wat een indrukwekkend
nummer.
Mooi dat Freek, de
domineeszoon, hiermee afsloot.
Het doet me denken aan
een optreden van The Thirteen Weeks, in 2008 in een bibliotheek in
Nijkerk. In het bandje zaten twee zusjes, een saxofoniste en een
zangeres. Het zingende meisje zong North Country Blues – bijna net
zo mooi als Dylan het zingt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten