Het is vandaag 49 jaar
geleden dat Bob Dylan het Newport Folk Festival overweldigde met zijn
elektrische optreden. Het was niet zozeer fout dat Dylan met een
elektrisch versterkte band op het podium stond – veel
countryfolk-artiesten maakten gebruik van ingeplugde gitaren. Wat het
publiek in het verkeerde keelgat schoot, was dat Dylan geen
traditionele folkmuziek maakte, waar hij zo groot mee was geworden.
De vader van de folk,
Pete Seeger, was woest. Wat Dylan presteerde, was geen folkmuziek,
maar duivelse rockmuziek! En dat kon in Newport niet worden
getolereerd. Dus stond Seeger met een bijl klaar om de kabels door de
slaan, zodat Dylan niet meer verstaanbaar was. Of was Dylan al niet
meer verstaanbaar door die elektrische band, en wilde Seeger daarom
de kabels kapot slaan?
Enfin.
Vandaag plaatste Tom
Willems op zijn blog mijn foto, in de serie 'Dylan vinden waar hij
niet of nauwelijks is'. Aflevering elf alweer. Lezers van het blog
sturen iets in, waar – zoals de titel van de serie doet vermoeden –
Dylan niet of nauwelijks te vinden is. In dit geval gaat het om een
foto van Spoelstra, een installatiebedrijf uit Fryslân.
De naam 'Spoelstra' doet
me denken aan die van Mark Spoelstra. Die man speelde met Dylan in de
jaren zestig in New York City. Waarvan akte.
Ik weet niet wat
Spoelstra vond van Dylans elektrische optreden op Newport. Doet dat
er ook maar iets toe? Vermoedelijk niet. Is Mark nog familie van de
Friese installateur? Dat is enkel gissen, en doet er nog minder toe.
Wat doet er trouwens wel
toe, in deze dagen van ontreddering? Met welke woorden kunnen wij ons
troosten, nu “wij plotseling in een oorlog zijn getrokken”? Ik
weet het niet. I used to care, but things have changed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten