De Amerikaanse oud-president Jimmy Carter vierde deze week zijn 100e verjaardag. Volgens de NOS hoopt hij in zijn belangrijke swingstate Georgia nog zijn stem te kunnen uitbrengen op partijgenoot Kamala Harris; dat zou kunnen.
Ik heb gelijk hier de indirecte link met Dylan te pakken. Carter was van 1977 tot 1981 de 39e president van de Verenigde Staten. Voor zijn verkiezing had de Democratische presidentskandidaat onder meer de hulp ingeroepen van The Band.
Toen The Band nog The Hawks heette, speelden de mannen het nummer Georgia On My Mind tijdens hun optredens met frontman Ronnie Hawkins. Ook als The Band stond dit nummer, van de hand van Hoagy Carmichael en Stuart Gorrell, op de speellijsten.
In 1977, na het afscheidsconcert The Last Waltz, moest The Band nog één album maken, om zo aan hun contractuele verplichtingen te voldoen. Dat album werd Islands, met daarop onder meer Georgia On My Mind, de muzikale ondersteuning voor Carter.
Het is de enige politieke voorkeur die ik in Dylan's werk heb kunnen vinden. En het is niet eens Dylan zelf die dit stemadvies heeft uitgebracht, maar van zijn vrienden van The Band. Of nou ja, in zijn teksten laat Dylan nog wel eens iets van zich horen, maar hij laat zich niet uit over welke presidentskandidaat hij steunt.
Tenzij je zijn hommage Murder Most Foul, over de moord op John F. Kennedy, als politiek nummer wilt zien. Of neem Dylan's dankwoord aan de Emergency Civil Liberties Committee, die hem in 1963 de Tom Paine Award toekende, vanwege zijn deelname aan de strijd voor gelijke mensenrechten - toen zei Dylan dat hij wel iets herkende in Lee Harvey Oswald, de vermoedelijke moordenaar van JFK.
Enfin. Tijd om naar Georgia te gaan. Voor vijf weken, tot aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2024.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten