woensdag 1 november 2017

Junkie

Marnix plaatste vorige week een artikel over Herman Brood op zijn blog. De 17-jarige blogger schrijft vooral over Bob Dylan, maar soms ook over andere artiesten. Brood is zo'n collega-muzikant. De link tussen Dylan en Brood is er wel, maar niet rechtstreeks. Ook niet regelrecht, of je moet het nummer Pay In Blood van Tempest (2012) als een link willen zien: Man can't live by bread alone / I pay in blood, but not my own.
Een link die te leggen is, is Frank Sinatra. De zwanenzang en postume nummer 1-hit van Brood is My Way. Dat is misschien de grootste hit van The Voice. Dylan heeft drie albums opgenomen met nummers uit The Great American Songbook, nummers die vooral bekend zijn geworden door Ol' Blue Eyes. Misschien dat het grote succes van My Way ertoe heeft geleid dat Dylan dit nummer juist niét heeft opgenomen.
Een tweede link is die van de b-kant van Broods singel My Way. Dat is het nummer When I get home. Het is een liedje van Nick Cave, die dit nummer Right Now I’m A-Roaming noemde. Martin Bril zaliger schreef over Broods vertolking van dit nummer: “[Het is] een liedje van Nick Cave, een zanger die Herman bewonderde, zoals hij eigenlijk iedereen bewonderde die op het randje van de zelfkant balanceerde en daar kunst van kon maken, desnoods levenskunst (Brood was een grote, gulle en oprechte vriend van zwervers, hoeren en junkies, zoals het hoort, want op het randje is het mogelijk vrij te zijn, al moet je er niet overheen kukelen). Het liedje heet ‘When I Get Home’.
Herman zingt, terwijl hij zichzelf hij zichzelf begeleidt op de piano. Zijn stem is helder en dromerig tegelijk. De piano is rinkelend en traag. ‘When I get home, I knew it ain’t no sin, when I get home, you know I take off my skin. When I get home I’m gonna see my girls. When I get home I’m gnna buy them a toy. When I get home they’re gonna jump for joy. But right now, right now, right now – I fly on my own.’
Het is het mooiste, het waarste, het ontroerendste en liefste wat Brood ooit heeft gezongen. Ik zal het nooit vergeten.”
Anderhalve week na Broods zelfmoord vanaf het Hilton Hotel in Amsterdam, trad U2 drie avonden op in het GelreDome in Arnhem. Ter ere van Brood speelden zij het nummer Right Now I’m A-Roaming ten gehore. U2-frontman Bono is de man, die eind jaren 80 aan Dylan voorstelde om de Canadese producer Daniel Lanois in te schakelen voor diens nieuwe elpee Oh Mercy.
En dan is er nog die hink-stap-sprong via Clarence Clemons. In 1990 blies The Big Man op zijn saxofoon in het nummer Break Away. Clemons was de rots in de branding in The E-Street Band, de begeleidingsband van Bruce Springsteen. Die nam bijvoorbeeld weer een mooie versie op van Chimes Of Freedom. En hield een toespraak bij de toevoeging van Dylan in de Rock and Roll Hall of Fame (1988): The way that Elvis freed your body, Bob freed your mind, aldus the Boss.
De linkjes tussen Dylan en Brood zijn er dus wel degelijk. Maar daar waar Brood zien aan de speed verkocht, deed Dylan dat aan achtereenvolgens de duivel (zoals Robert Johnson) en God – goede mythe, Ernst Jansz!


Dit blog verscheen eerder op FritsTromp.nl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten