Het vriest een graad of
dertig, het is winter en vrij koud. Wat is er dan mooier om met je
Dylan-vrienden je te buigen over een tekst? Voor de gelegenheid heb
ik een vertaling gemaakt van Like A Rolling Stone. Niet per sé een
zingbare vertaling, wel eentje die vooral dicht bij de
oorspronkelijke tekst staat. Ik heb de titel vertaald als 'Als een
rollende steen'; de bijbehorende tekst staat hieronder.
Als een rollende steen
Er was eens een tijd dat
je je uitstekend kleedde
Je deed een duit in het
zakje bij de braspartijen van je bloeitijd
Mensen belden je op,
waarschuwden je: “Pas op, popje, je bent op weg naar je val”
Je dacht dat ze je in de
maling namen
Je lachte erom
Nu praat je niet zo hard
Nu lijk je niet zo trots
Als je je volgende maaltje
bij elkaar bietst
Hoe voelt het
Hoe voelt het
Om zonder een thuis te
zijn
Als een volslagen
onbekende
Als een rollende steen?
Je ging naar een
uitstekende, betrouwbare school, Vrouwe Eenzaamheid / Eenzaam
Bakvisje
Maar je weet dat je
slechts rijk was / Ze leerden je er alleen maar zuipen
En niemand die er aan
dacht om je te leren, hoe het is om op straat te leven
En nu ontdek je om daar
aan gewend te raken
Je zei dat je nooit
compromissen sloot
Met de mysterieuze
zwerver, maar nu realiseer je je
Dat hij je geen alibis
verkoopt
Wanneer je in het vacuüm
van zijn ogen staart
En hem vraagt om een
dealtje te sluiten?
Hoe voelt het
Hoe voelt het
Om op jezelf aangewezen
te zijn
Om zonder een thuis te
zijn
Als een volslagen
onbekende
Als een rollende steen?
Je keerde je nooit om, om naar de gefronsde wenkbrauwen te kijken van de goochelaars en clowns
Toen ze zich naar je
verlaagden en hun kunstjes voor je deden
Je begreep niet dat dit
nooit goed zou zijn
Je zou andere mensen
nooit je foute klusjes moeten laten opknappen
Je was gewend om te
rijden op je stalen ros met je diplomaat
Met op zijn schouder een
Siamese kat
Was het niet pijnlijk
toen je ontdekte dat
Hij niet echt was wie je
dacht dat hij was
Nadat hij alles van je
had weggenomen wat hij ook maar kon stelen?
Hoe voelt het
Hoe voelt het
Om op jezelf aangewezen
te zijn
Om zonder een thuis te
zijn
Als een volslagen
onbekende
Als een rollende steen?
Prinses op de toren en
alle mooie mensen
Ze drinken en denken dat
ze het gemaakt hebben
Ze wisselen elkaar mooie
cadeaus en dingen uit
Maar je doet er beter aan
om je licht op te steken en je gouden ring te verpanden, liefje
Je keek altijd zo
vermakelijk
Naar Napoleon in zijn
lompen en het taalgebruik dat hij gebruikte
Ga naar hem toe, hij
roept jou, je kunt niet weigeren, hem niet weerstaan
Als je niets hebt, heb je
ook niets te verliezen
Je bent onzichtbaar nu,
je hebt geen geheimen te verbergen of te verhelen
Hoe voelt het
Hoe voelt het
Om op jezelf aangewezen
te zijn
Om zonder een thuis te
zijn
Als een volslagen
onbekende
Als een rollende steen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten