Vorig weekend was ik met
mijn broers en zwagers weg. Een weekend weg. Eén van de dingen die
we hebben gedaan, was het uitwisselen van muziek. We houden alle
zeven van muziek, en probeerden elkaar te ontroeren of te verwonderen
met een lied van een al dan niet bekende artiest. Dylan werd niet
genoemd; zijn muziek is van een haast vanzelfsprekende kwaliteit, dat
we het daar niet meer over hoeven te hebben.
Toen een zwager aan de
beurt was voor zijn aandeel in de muziek-uitwisseling, kwam hij aan
met Alex Roeka. Een varende psycholoog, die thans zijn geld verdient
als kleinkunstenaar. Zwager kwam aan met het nummer 'De schoonheid
van mijn val'. Dit nummer staat op Roeka's laatste album, Voort!, uit
2015. Op hetzelfde album staat het nummer 'Als een rollende steen'.
Dat zou een leuke titel
zijn gebleven, ware het niet dat dit nummer een herkenbaar refrein
heeft:
En ik voelde me goed
Los en alleen
Zoals het moet
Nergens heen
Als een rollende steen
Ik hoor hierin de echo
van Bob Dylan. En dan alleen in dit refrein en titel, niet in de rest
van het lied. Maar dit is dan ook ruim voldoende, lijkt me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten