Het is vandaag 16
oktober. Dat betekent dat één van mijn oomzeggers vandaag jarig is.
Hij wordt alweer zeven jaar. Dat is mooi, natuurlijk. Zeker op die
leeftijd, is het van belang hoe oud je bent. En zeven, dat is een
mooie leeftijd.
Vandaag is het zes jaar
geleden dat G. en ik naar de Melkweg toogden om Jakob Dylan te zien.
Jakob, de zoon van Bob. De jonge liedjesschrijver had kort ervoor
zijn bandje The Wallflowers (what's in a name?) even aan de kant
gezet voor een solocarrière.
Ik herinner me het
akoestische middengedeelte, toen Jakob het publiek vroeg of zij nog
verzoeknummers had. Blowin' In The Wind werd genoemd, door een
grappenmaker. Maar nee, Jakob liet zich niet overhalen om een lied
van zijn vader te zingen. Jammer, want schreef Bob Forever Young niet
voor zijn jongste zoon?
Wat ik me ook herinner,
is de terugtocht naar Zwolle, waar ik toen woonde. G. en ik konden de
ring van Amsterdam niet vinden. Na een licht-wilde tocht door het
centrum van de hoofdstad, werden we door de politie de juiste kant op
gewezen.
Jakob Dylan. Sinds 2008
is hij niet meer in Nederland geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten