Vanochtend in de kerk een
lange en volle dienst gehad. Drie kinderen werden gedoopt. Prima,
natuurlijk. Punt is wel dat er bij zo'n bijzondere dienst veel
Opwekking wordt gezongen. Is dat een probleem? Dit blog is niet de
plek om mijn mening over deze christelijke muziek te ventileren. Laat
ik het politiek houden: bij thuiskomst heb ik ter compensatie de
bootleg 'Man of steel and constant sorrow' aangezet, iets harder dan
gebruikelijk. Deze bootleg is de live-weergave van Dylans concert van
30 oktober vorig jaar – de eerste van twee Amsterdamse avonden.
Enfin.
Afgelopen vrijdag heb ik
bij mijn platenboer Wobbe de dvd Bob Dylan – The 30th Anniversary Concert Celebration gekocht. De deluxe editie. Wat opvalt, ten
opzichte van de cd-versie uit 1992, is het knip- en plakwerk.
Leopard-Skin Pill-Box
Hat, het tweede nummer van de avond (en van John Mellencamp) is naar
de bonus-performance gemanoeuvreerd. De introductie door Kris
Kristofferson is verdwenen. Dylans uitvoering van Song To Woody is
alsnog niet opgenomen op deze nieuwe uitgave. Een aantal introducties
op artiesten is intact gebleven, waar op de cd-uitgave een aantal
zinnen zijn weggeknipt ten behoeve van de beschikbare ruimte.
Het meest opmerkelijke
aan de 2014-dvd is de aanwezigheid van Sinead O'Connor. Zij wilde in
eerste instantie I Believe In You spelen tijdens het tribute-feestje
voor Dylan. Daar kwam het niet van, omdat zij door het aanwezige
publiek werd uitgejouwd. Twee weken eerder had zij een foto van de
paus verscheurd, “de echte vijand”. Als wraak declameerde
O'Connor het nummer War van de raggae-vader Bob Marley. Waarmee ze
tegelijk een lans brak voor het kindermisbruik.
Waarvan akte.
Dylan zelf trad die avond
ook op. Hij keek weinig enthousiast. Geen wonder ook. Hij werd in die
dagen afgeschreven als artiest: de vijftig gepasseerd en met een
nieuw folkalbum met oude nummers leek het erop dat zijn carrière
erop zat. Daarbij, Dylan zat in een echtscheiding met zijn tweede(?)
ex-vrouw Carolyn Dennis-Dylan, de moeder van zijn dochter Desirée.
Opnieuw een kostbare breuk.
Awel.
Vanavond treedt Dylan met
zijn band op in Thessaloniki, Turkije. Een plek waar de apostel
Paulus zijn evangelisatie deed. De gemeente alhier werd verblijd met
twee brieven van de 'heidenapostel'. Morgenavond is Dylan in Athene,
een plek waar Paulus ook is geweest. Hier op de Akropolis voert de
apostel een filosofisch/theologisch debat met leden van de Areopagus.
Wat zou Dylan hiervan
meenemen? Hij is, net als Paulus, een christen uit de Joden. En in
zekere zin ook een heidenapostel, hoewel niet iedereen de
christelijke boodschap in Dylans songteksten ziet. Misschien denkt
Dylan er helemaal niets van, en doet hij waar hij goed in is:
optreden en zijn teksten de wereld in gooien.
Waarvan akte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten