Gisteren was
het Allerheiligen, een goed katholiek feest. Dylan had een avond vrij, maar ik
heb het vermoeden dat hij niets met Allerheiligen heeft gedaan. Dat is niet
erg, ik heb er ook niets aan gedaan.
Inmiddels stromen
de recensies van de Nederlandse concerten langzaam maar zeker binnen. Tom Willems
heeft op zijn blog een aantal links en scans geplaatst, zeker de moeite waard
om die eens door te lezen. Opmerkelijk is dat vrijwel alle media hetzelfde
ritueel hanteren: de stem, de onherkenbare arrangementen, Dylan als weinig aansprekende
entertainer.
Vrijwel alle
media. Dagblad Trouw onderkent deze punten ook, maar haast zich te zeggen dat
Dylan niet de eeuwige jeugd vertegenwoordigd. Dylan is zichzelf, en als je daar
commentaar op hebt, moet je maar niet komen.
Driewerf hulde.
Een aantal
jaar geleden (was het 2009?) verscheen The Lost Notebooks of Hank Williams. Een
aardig principe: in een vergeten koffer zaten gedichten van Williams, zonder
muziek. Aan een aantal muzikanten, waaronder Levon Helm, Bob Dylan en Jakob
Dylan, werd gevraagd om de teksten op muziek te zetten en het resultaat op te
nemen. Het resultaat is de cd The Lost Notebooks.
Iets vergelijkbaars
zal binnenkort plaatsvinden bij Bob Dylan. Ik verzin het niet zelf, maar ik
lees het hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten