Mevrouw Frits en ik waren donderdag in Hoogeveen. Natuurlijk, we hadden de kaartjes allang in huis. Maar ja, storm Ciarán had nog roet in het eten kunnen gooien. Wat niet geschiedde.
Tijdens de voorstelling speelde Jansz, bijgestaan door Guus Paat op gitaren en bassist Richard Wallenburg (maar zónder violiste Aili Deiwiks), vrijwel alle twaalf liedjes van Dylan die hij ruim een decennium geleden vertaalde.
Toen, in 2010, speelde de oud-Doe Maar-frontman zijn theatervoorstelling Dromen Van Johanna. Die titel besloeg de tournee, maar ook de cd en het bijbehorende boek. Hij las toen voor uit de brieven aan H., waarin Jansz zich verantwoordt over zijn vertalingen.
Deze keer was het een college. Een interpretatie van een Nederlandse popzanger over een Amerikaanse popzanger. En dat kan Jansz als geen ander. Onderhoudend, met goed voorbereidend huiswerk. Jansz weet waar hij het over heeft. En ontwijkt terecht de liedjes die iedereen kent (Blowin' in the wind, The times they are a-changin', Hurricane). Niet dat die songs nou zo slecht zijn - maar als je écht iets van Dylan wilt weten, moet je naar de onbekendere nummers kijken.
Jansz doet dat.
Een leuke avond. Sowieso om met mevrouw Frits op pad te zijn. En om haar via deze weg vertrouwd te laten worden met het werk van Dylan. Twee vliegen met één klap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten