zaterdag 16 april 2016

Record Store Day 2016: Melancholy Mood


Het is vandaag Record Store Day, de jaarlijkse zaterdag in april waarbij de lokale en onafhankelijke platenboer wordt ondersteund door zijn “fans”. Ik heb zo'n dag als vandaag niet nodig om mijn 'eigen' muziekwinkel te bezoeken. Met vaste regelmaat bezoek ik de Discus Music & Film van Wobbe van Seijen op de Voorstreek in Leeuwarden. Desondanks moest ik ook deze RSD naar de Voorstreek, maar dan voor een speciale uitgave.
Want ook dat is Record Store Day: de release van bijzondere en speciale muziek. Met name worden dan mooie vinyl-stukken op de markt gebracht, die officieel deze ene dag in het jaar verkocht mogen worden. De reden dat ik me naar Wobbe spoedde, was de uitgave van de ep Melancholy Mood van Bob Dylan. Een singel met vier nummers, uitgebracht voor de Japanse reguliere markt en de Europese RSD-zaterdag. Geperst op rood vinyl, af te draaien in de standaard elpee-snelheid van 33 1/3 toeren.
Dat van die toeren staat ook vrij groot vermeld op het hoesje. Niettemin, in al mijn onnozelheid legde ik het singeltje op de draaischijf en zette het toerental op 45, de gebruikelijke snelheid voor een elpee-singel. De introductie van Melancholy Mood deed me daarom wat denken aan de intro van Duquesne Whistle (afkomstig van die heerlijke plaat Tempest). Maar toen Dylan begon te zingen alsof hij helium had ingenomen, wist ik dat ik qua toerental verkeerd zat.
Vier nummers telt deze RSD-singel van Dylan. Behalve het titelnummer zijn het de nummers All or Nothing at All, Come Rain or Come Shine en That Old Black Magic. Het stickertje op de folie van de singel met dat het nummers zijn van de 'upcoming album Fallen Angels'. Dit album, opnieuw met nummers die door Frank Sinatra bekend zijn geworden, verschijnt 20 mei; de nummers op Fallen Angels (en dus ook van Melancholy Mood) zijn opgenomen tijdens dezelfde sessies als voor Shadows In The Night.
De ep Melancholy Mood is uitgebracht voor de Japanse markt, dus. Hoewel de Jappanners qua economie westers georiënteerd zijn, staan zowel de naam van de uitvoerende artiest als de titels van de nummers tweetalig vermeld op het hoesje, zowel in het Amerikaans als het Japans – ik neem tenminste aan dat de voor mij onleesbare tekens het Japanse schrift vormen.
Dit verzamel-object is dus binnen, om het plat uit te drukken. De komende vier weken kan ik me met deze vier nummers weer vermaken. En opwarmen voor Fallen Angels.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten