Het is vandaag Record
Store Day, de jaarlijkse zaterdag in april waarbij de lokale en
onafhankelijke platenboer wordt ondersteund door zijn “fans”. Ik
heb zo'n dag als vandaag niet nodig om mijn 'eigen' muziekwinkel te
bezoeken. Met vaste regelmaat bezoek ik de Discus Music & Film
van Wobbe van Seijen op de Voorstreek in Leeuwarden. Desondanks moest
ik ook deze RSD naar de Voorstreek, maar dan voor een speciale
uitgave.
Want ook dat is Record
Store Day: de release van bijzondere en speciale muziek. Met name
worden dan mooie vinyl-stukken op de markt gebracht, die officieel
deze ene dag in het jaar verkocht mogen worden. De reden dat ik me
naar Wobbe spoedde, was de uitgave van de ep Melancholy Mood van Bob
Dylan. Een singel met vier nummers, uitgebracht voor de Japanse
reguliere markt en de Europese RSD-zaterdag. Geperst op rood vinyl,
af te draaien in de standaard elpee-snelheid van 33 1/3 toeren.
Dat van die toeren staat
ook vrij groot vermeld op het hoesje. Niettemin, in al mijn
onnozelheid legde ik het singeltje op de draaischijf en zette het
toerental op 45, de gebruikelijke snelheid voor een elpee-singel. De
introductie van Melancholy Mood deed me daarom wat denken aan de
intro van Duquesne Whistle (afkomstig van die heerlijke plaat
Tempest). Maar toen Dylan begon te zingen alsof hij helium had
ingenomen, wist ik dat ik qua toerental verkeerd zat.
Vier nummers telt deze
RSD-singel van Dylan. Behalve het titelnummer zijn het de nummers All
or Nothing at All, Come Rain or Come Shine en That Old Black Magic.
Het stickertje op de folie van de singel met dat het nummers zijn van
de 'upcoming album Fallen Angels'. Dit album, opnieuw met nummers die
door Frank Sinatra bekend zijn geworden, verschijnt 20 mei; de
nummers op Fallen Angels (en dus ook van Melancholy Mood) zijn
opgenomen tijdens dezelfde sessies als voor Shadows In The Night.
De ep Melancholy Mood is
uitgebracht voor de Japanse markt, dus. Hoewel de Jappanners qua
economie westers georiënteerd zijn, staan zowel de naam van de
uitvoerende artiest als de titels van de nummers tweetalig vermeld op
het hoesje, zowel in het Amerikaans als het Japans – ik neem
tenminste aan dat de voor mij onleesbare tekens het Japanse schrift
vormen.
Dit verzamel-object is
dus binnen, om het plat uit te drukken. De komende vier weken kan ik
me met deze vier nummers weer vermaken. En opwarmen voor Fallen
Angels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten