Inmiddels draait voor de
zoveelste keer Shadows In The Night op de platenspeler. Een album dat
in zijn totaliteit me erg bevalt. Voor mij een nieuw Dylan-album; ik
ben niet thuis in de muziek van Frank Sinatra, dus ik kan het
verschil niet goed beoordelen. Ik weet dus niet goed in hoeverre
Dylan er in is geslaagd om de nummers van Sinatra te 'uncoveren', te
ontdoen van alle bekende cover-versies en het verschil tussen een big
band-begeleiding en een vijfkoppige begeleidingsband.
Ik weet wel dat Dylan
zuiver en verstaanbaar klinkt. Beter dan op zijn albums met eigen
materiaal, waarbij de grootmeester lijkt te smokkelen met zijn
gemompel. Via zijn eigen blog, laat Tom Willems weten dat hij
worstelt met dit on-Dylaneske album. Ik worstel niet zo heel erg met
dit album, ik geniet er van. Maar ik ben dan ook niet de 'grootste
Dylankenner van de Lage Landen'.
Even wat anders, wat niks
met Shadows In The Night te maken heeft. In de kerk zongen we
vanmorgen de klassieker “Zoek eerst het koninkrijk van God”. Het
tweede couplet van dit lied begint met de zin: “Men kan niet leven
van brood alleen...”. Ik dacht gelijk aan Tempest, Pay In Blood:
“Man can't live by bread alone / I pay in blood, but it's not my
own”.
Waarvan akte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten