Jeruzalem

President Donald Trump heeft gisteren aangekondigd, dat Jeruzalem de ongedeelde hoofdstad van Israël is. Met dit besluit staan de islamitische landen rondom Israël op hun achterste benen. Wat ook wel te verwachten was. Ook binnen Europa is, al zij het op afzonderlijk lidstaat-niveau, afkeurend gereageerd op Trump's besluit.

Het is in ieder geval een reden voor mij om Infidels weer uit de kast te trekken. Dit album verscheen in 1983, en is de eerste plaat van Dylan na zijn zogenaamde gospel-trilogie. Misschien dat hij het daarom wel Infidels heeft genoemd – de term slaat op de ongelovige, het ongeloof, de ontrouw.

Rondom de release van Trouble No More, de aflevering uit The Bootleg Series, is al veel gesproken over de 'Jesus Years'. Dylan is gedurende zijn hele carrière religieus geweest, of spiritueel op zijn minst. Zijn radicale bekering lijkt een ommekeer in zijn leven en werk, maar niets is minder waar bij Bob Dylan.

Je kunt zeggen dat Slow Train Coming, Saved en Shot Of Love een gospeltrilogie vormen. Mooi ook, vanwege de drie platentitels die elk met een S beginnen. Min of meer een eenheid, ook omdat de laatste twee albums elk een Bijbeltekst als motto hebben meegekregen. Saved gaat gepaard met een tekst uit Jeremia, Shot Of Love doet het met een gebed uit Mattheüs.

Maar volgens mij valt er wel wat voor te zeggen om te spreken over een joods-christelijk kwartet binnen Dylan's oeuvre, met Infidels bij de drie S-platen toegevoegd. Onder meer vanwege die foto op de binnenhoes, met de zanger op de Olijfberg met de stad Jeruzalem op de achtergrond. Maar ook vanwege Neighborhood Bully, over de plek die Israël inneemt in het Midden-Oosten.

De tekst laat weinig aan de verbeelding over. Het kleine landje aan de Middellandse Zee wordt door zijn buren als bullebak beschouwd. Terecht is dat niet, vindt de tekstschrijver, die ook voor deze tekst de Nobelprijs voor de Literatuur heeft gekregen. Deze tekst is voor mij de reden om Infidels maar weer eens te draaien.