zondag 31 maart 2019

Tournee

Over een paar uur treedt Bob Dylan op in Düsseldorf, als aftrap van zijn Europese voorjaarstournee 2019. In krap anderhalve maand doen Dylan and his band Midden- en Zuid-Europa aan. Een concertreeks in Scandinavië en Duitsland (deel 2) is in de zomermaanden. 
Maar tijdens deze tournee is het schema als volgt: 

zondag 31 maart Düsseldorf

dinsdag 2 april Würzburg 
donderdag 4 april Berlijn
vrijdag 5 april Magdeburg
zondag 7 april Praag
maandag 8 april Praag
dinsdag 9 april Praag
donderdag 11 april Parijs
vrijdag 12 april Parijs
zaterdag 13 april Parijs
dinsdag 16 april Wenen
woensdag 17 april Wenen
vrijdag 19 april Innsbruck
zaterdag 20 april Augsburg
maandag 22 april Locarno
donderdag 25 april Pamplona
vrijdag 26 april Bilbao
zondag 28 april Gijón
maandag 29 april Santiago di Compostela 

woensdag 1 mei Porto
vrijdag 3 mei Sevilla
zaterdag 4 mei Fuengirola
zondag 5 mei Murcia
Tue 7 Valencia 

Daarna gaat de bard weer huiswaarts, om 24 mei zijn 78e verjaardag te vieren. Na deze korte pauze gaat hij weer de grote plas over voor een handvol shows op het Europese vasteland.

zaterdag 30 maart 2019

Rolling Thunder

Volgens een bericht op Record Collector Magazine, verschijnt de nieuwe documentaire van Martin Scorsese over The Rolling Thunder Revue, A Bob Dylan Story, in mei op Netflix. Tegelijk verschijnt dan de bijbehorende soundtrack op cd. Hoeveel cd's of elpees die soundtrack zal bevatten, is nog niet bekend. Maar een goede pr-campagne geeft daar later ruchtbaarheid aan. Want: een nieuw media-moment.
Nu heb ik zelf geen Netflix. Ik ben ook niet van plan om een abonnement te nemen op deze video streaming-dienst. Ik kijk uit naar de dvd-uitgave van A Bob Dylan Story. Of het moment dat het in de bioscoop is te zien of op een reguliere televisie-zender wordt vertoond. 
The Rolling Thunder Revue is een van Dylans best gedocumenteerde concertreeksen. We kennen de live-plaat Hard Rain uit 1976, evenals deel 5 uit The Bootleg Series, dat dezelfde tour behandelt. Larry 'Ratso' Sloman kwam in 2002 met het reisdagboek On the Road with Bob Dylan. Om nog maar te zwijgen van die uiterst merkwaardige film Renaldo and Clara, met Bob Dylan als Renaldo, Sara Dylan als Clara, Joan Baez als The Woman in White en Ronnie Hawkins als Bob Dylan. 
Nu dus een uitgebreide documentaire, gecombineerd met een soundtrack. Het is de vraag of Scorsese nieuw licht werpt op deze tournee. Waarschijnlijk niet, maar mogelijk heeft hij wel weer mooi historisch materiaal weten op te duiken. Dat is voor de fans ook wat waard.

vrijdag 29 maart 2019

Voorjaar

Komende zondag begint Bob Dylan aan zijn Europese voorjaarstournee van dit jaar. Hij trapt af in Düsseldorf, waarna hij onder meer Tsjechië, Frankrijk en Oostenrijk aan doet. Geen Nederland, hoewel dat volgens de verwachting wel had gekund. Ook wel gezien zijn tourschema. Tussen Valencia (7 mei) en het Noorse Bergen (21 juni) gaapt een gat van anderhalve maand. 
Maar goed, zijn verjaardag valt ook in die rustperiode. Misschien dat hij dan thuis wil zijn, in plaats van on the road. Het is invullen en dat mag niet, leren de SPW-mensen ons. Dat zal wel, ik vul het wel gewoon in zoals ik denk dat het is. Een antwoord krijg je toch niet. 
Dat betekent dat we het deze zomer in Nederland moeten doen met de release van de testpersing van Blood On The Tracks. Vooral interessant voor verzamelaars, omdat de muziek al bekend is dankzij het verschijnen van More Blood, More Tracks, aflevering 14 uit The Bootleg Series.

woensdag 27 maart 2019

Bob Dylan: Face Value and Beyond

The Bob Dylan Archive toont vanaf 10 mei de tentoonstelling Bob Dylan: Face Value and Beyond in Tulsa, Okla.’s Gilcrease Museum. Deze expositie loopt tot 15 september en vertoont portretseries, tekeningen, gefilmde optredens, teksten, persoonlijke gevolgen en eendagsvliegen. Allerlei materiaal uit het persoonlijke archief van de zanger, zoals dat in The Bob Dylan Center is ondergebracht.

zondag 24 maart 2019

Kronieken #42: invloed

Nico Dijkshoorn heeft met Ooit Gelukkig een boek geschreven over zijn moeder Nel. Als tegenhanger van Nooit Ziek Geweest, zijn roman uit 2012 over zijn vader Klaas. Maar het gaat ook over hemzelf, over zijn gezondheid, de tia's en paniekaanvallen. 
Rondom de paniekaanvallen en tia's gaat het in Ooit Gelukkig ook over Dylan. Dijkshoorn probeert onder meer Most Of The Time en Lily, Rosemary and the Jack of Hearts op te zeggen, om te kijken of alles nog werkt en om tot rust te komen. Goede teksten. Je kunt slechtere nummers kiezen. 
Vandaag viert Lawrence Ferlinghetti zijn 100e verjaardag. Dat weet ik dankzij het onvolprezen werk van Tom Willems. Tom schrijft onder meer: Als ik denk aan Bob Dylan en Lawrence Ferlinghetti, dan denk ik aan 5 december 1965, de dag waarop Bob Dylan schuilde in Ferlinghetti's winkel City Lights Bookstore in San Francisco om even later voor de camera's van Dale Smith en Larry Keenan met Allen Ginsberg, Michael McClure en Robbie Robertson in de steeg naast de winkel te poseren. 5 december 1965 is de dag waarop de connectie tussen de Beats en Bob Dylan definitief werd. 
Over die link tussen Dylan en de Beats heeft Willems al een boek volgeschreven. Hij maakt op z'n minst aannemelijk hoe Dylan is beïnvloed door dichters als Ferlinghetti. Dat doet Willems op een goede en logische manier. 
Je kunt op dezelfde manier laten zien hoe Dylan is beïnvloed door de Bijbel. Dan niet alleen omdat de Bijbel deel uit maakt van de Amerikaanse geschiedenis. Net zoals Dylan en de Beats nauwe banden onderhouden, zo bestaat ook tussen Dylan en de Bijbel een intieme band. 
En dat is niet alleen omdat ik Bijbelcitaten wil zien in Dylan's oeuvre.

donderdag 21 maart 2019

Orkaan Idai

Het dodental als gevolg van de orkaan Idai is opgelopen tot boven de 350. Alleen al in Mozambique zijn volgens president Nyusi meer dan 200 doden geteld. Hij zei eerder al te vrezen voor meer dan duizend slachtoffers in zijn land. Honderden mensen worden nog vermist. 
Is dat een gevolg van de klimaatverandering? En heeft die klimaatverandering in de laatste dertig, veertig jaar een snelle ontwikkeling gemaakt? In 1975 verscheen het album Desire van Bob Dylan. Een land vol met pretty girls. Dansen. Verliefd worden op elkaar. En die opening: I like to spend some time in Mozambique / The sunny sky is aqua blue.
Daar is dan nu niets meer van over, zou je denken. Na Idai.

woensdag 20 maart 2019

Verkiezingen

Vandaag worden de verkiezingen gehouden voor de nieuwe Provinciale Staten en de Waterschappen. Daar heeft Bob Dylan natuurlijk niets mee te maken. Maar bij verkiezingen denk ik altijd aan de introductie die Stevie Wonder geeft. In zijn inleiding op zijn versie van Blowin' In The Wind geeft hij aan waarom dit nummer nog steeds relevant is. En geeft hij ook een stemadvies. In die periode waren zittend president George Bush sr. en Bill Clinton op campagne. Het doet er ook niet toe. Het is dat ik hier aan moet denken, zo'n dag als vandaag.

maandag 18 maart 2019

Persingen

Mijn broer luisterde onlangs via Spotify naar MTV Unplugged van Dylan. En hij ontdekte dat deze versie incompleet is. Het mooiste liedje, zei mijn broer, ontbreekt in de Spotify-lijst: Love Minus Zero/No Limit. Dat is jammer, omdat het dus het mooiste liedje is. Hij was verontwaardigd. 
Waarom ontbreekt dit liedje? Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat Spotify gebruik maakt van de Amerikaanse persing. Bij die variant ontbreekt Love Minus Zero, dat op de Europese uitgave wel weer is terug te vinden.
Iets vergelijkbaars is gaande met de elpee Bringing It All Back Home uit 1965. Met deze titel verwijst Dylan naar de invloed van de British Invasion: Engelse rockartiesten die Amerika veroverden. De bard wilde de muziek met kerende post thuis brengen. In Europese landen is dit album Subterranean Homesick Blues genoemd, naar de opener. 
Om het verhaal compleet te maken: deze verschillen vind je ook in de hoeskleuren in diverse landen. Zoek maar eens naar bijvoorbeeld de hoes van John Wesley Harding. Je ziet dat in het ene land de hoes groen is, of grijs, of blauw. Dat komt omdat alle afzonderlijke Columbia-kantoren per land hun eigen persingen deden. 
En zo krijg je dus verschillende hoezen, titels en speellijsten.

zondag 17 maart 2019

CCC Inc.

Zaterdagavond was ik bij een optreden van de band CCC Inc. in De Fluor in Amersfoort. Bob Dylan was ook aanwezig. Niet fysiek, wel op tal van andere manieren. Zoals in het nummer De Never Ending Tour, geschreven en gezongen door Ernst Jansz over het leven en werk van Dylan. 
Maar ook in de uitvoering van You Ain't Goin' Nowhere. En Little Maggie werd ook gespeeld door CCC; weliswaar geen Dylan-song, maar het is wel terug te vinden op diens album Good As I Been To You. 
Tot nu toe gaat het enkel over de songs. Om nog maar te zwijgen over de verhalen tussen de liedjes door. Over de invloed van Dylan, de folk en de blues. Inspiratiebronnen genoeg voor neerlands enige americana-band.

woensdag 13 maart 2019

Don't go away

Bob Dylan schijnt de bootlegs bijna persoonlijk te hebben uitgevonden. Naar verluidt is rond zijn muziek begonnen met het illegaal kopiëren van studiomateriaal en live-opnames – om die voor grof geld door te verkopen, waar bij elk nieuw duplicaat de kwaliteit verminderde. Ik weet niet of het waar is, de mare wil ik graag geloven. Het is zo'n mythe uit de categorie: de wereld is veranderd dankzij optredens van mijn favoriete artiest.
De val van de Muur in Berlijn kent vele artistieke vaders. Het IJzeren Gordijn dat Europa in een communistische en een kapitalistische kavel deelde, werd neergehaald door veel zangers en rockgroepen. De Apartheid werd verdreven door verenigde zangers. En Bob Dylan is verantwoordelijk voor de vercommercialisering van de bootlegs.
Enfin.
Het doet er niet toe.
Wat er wel toe doet, is wat het allemaal oplevert. Eén van die Dylan-bootlegs is Bridgett's Album. Dit is een bootleg van de tournee die Dylan in 1974 heeft gedaan met The Band. Het was zijn eerste reeks optredens na zijn vermaledijde motorongeluk in 1966, waarna hij zich uit het openbare leven terugtrok.
Je hoort dat het een illegale opname is. Het publiek schreeuwt met genot tussen de nummers door. Dat is ook gelijk de charme van zo'n geluidsopname. Daar doe je het voor, uiteindelijk. Dat van zo'n tournee ook een officiële registratie op de markt komt (Before The Flood), neem je dan maar op de koop toe.
Bridgett's Album komt uit 1974 en is gemaakt door Trademark Of Quality, die met deze uitgave gelijk afscheid neemt van de bootleg-wereld. Die ondertitel Don't Go Away is een grapje, dus. Net als Farthee Well, want op bijvoorbeeld Bobsboots.com lees ik: Actually, This is not the last TMQ-1... It is the first of the new group TMQ-2.
De opnames zijn van 13 februari 1974 (drie nummers zijn een dag later opgenomen) in Los Angeles. Bjorner meldt voor de administratie dat de shows in The Forum, Inglewood, Los Angeles, California zijn. 13 februari 1974 was het een regulier optreden, een dag later een heus middag- en avondconcert.
Bijna op de dag af 45 jaar geleden, dus. Leuke tastbare verzamelobjecten, deze bootlegs.

dinsdag 12 maart 2019

Ring them bells

Vorige week had ik weer een Dylan-avond. Met de enige regelmaat ontmoeten we elkaar om te eten en een tekst van Bob Dylan bij de kop te pakken. Vorige week ging het over Ring Them Bells, afkomstig van het succesvolle album Oh Mercy uit 1989. 
Ik ben ook geabonneerd op de dagelijkse mailing Dagelijks Woord. Vandaag was de tekst een gedeelte uit de brief aan de Efeziërs. Het zou me niet extra zijn opgevallen, ware het niet dat ik bij dit Bijbelvers moest denken aan Ring Them Bells. 
And they're breaking down the distance between right and wrong. Dat is waar de apostel Paulus het in dit Bijbelgedeelte over heeft. 
Denk ik.

zondag 10 maart 2019

Sonneveld

Het is mooi als je iets van Bob Dylan leest als je het niet verwacht, daar niet op rekent. You always got to be prepared but you never know for what. Zo las ik het boek Het Vergeten Evangelie, waarin theoloog Reinier Sonneveld Dylan citeert. Met een gospelsong, dat wel. Maar je kunt van Dylan nooit teveel hebben, ongeacht wat je aanhaalt uit het oeuvre van de Nobelprijswinnaar. 
You always got to be prepared but you never know for what. Het is een zin uit Sugar Baby, de afsluiter van “Love and theft” uit 2001. Ik stapte met dit album in bij het opus van Dylan. Het is mijn eerste eigen kennismaking met het repertoire van de bard. Er zijn slechtere albums om mee te beginnen. 
You always got to be prepared but you never know for what. Ik heb de afgelopen week vaak aan deze zin gedacht. Je dient je voor te bereiden, maar je weet nooit waar je je op voorbereidt. Tot datgene gebeurt waar je je voor klaar maakt. Het is een klein voorbeeld over hoe Dylan steeds in mijn leven een rol speelt.


vrijdag 8 maart 2019

Tournee

Over ruim drie weken begint Bob Dylan aan zijn Europese voorjaarstournee 2019. Deze tourleg is onderdeel van zijn zogenoemde Never Ending Tour. Elke twee jaar komt de zanger naar Nederland voor een of meerdere optredens. Aangezien hij onder meer Duitsland, Spanje en Oostenrijk aan doet én het inmiddels twee jaar geleden is dat de bard voor het laatst in de Lage Landen was, zou je verwachten dat hij weer een concertzaal in Nederland bezoekt. 
Maar ja, zodra je iets gaat verwachten bij Dylan, doet hij het weer anders dan te doen gebruikelijk. Een blik op zijn tourschema toont aan dat hij de bus niet in Nederland neerzet. Hij slaat ons land vakkundig over. In de hoop dat hij in de zomer of het najaar deze tekortkoming opheft met een handvol optredens. 
Je weet het niet. 
Ondertussen gaat het leven in Nederland gewoon door. Of niet. Soms lijkt je leven stil te staan, terwijl alle andere mensen door gaan. 

woensdag 6 maart 2019

It makes no difference

Eén van de mooiste uitvoeringen van It makes no difference is van het afscheidsconcert van The Band. Gitarist Robbie Robertson schreef het liedje, bassist Rick Danko nam de leadzang voor zijn rekening. De studioversie staat op het album Northern Lights – Southern Cross uit 1975.
Maar zo mooi als op The Last Waltz van een jaar later, die versie geeft me keer op keer kippevel. Vanwege de mooie zang van Danko. Maar ook vanwege het 'duet' tussen gitaar en de saxofoon van Garth Hudson.
En natuurlijk de tekst.

And the sun don't shine anymore
And the rains fall down on my door

Een verloren liefde. Vanwege de love letters, Just like the gambler says / "Read 'em and weep" / And the dawn don't rescue me no more. Maar zoals wel vaker, kan die liefde ook op een andere vorm van liefde slaan.
Het maakt niet uit.
Of toch wel?

maandag 4 maart 2019

Perfect finished plan

I hear the ancient footsteps like the motion of the sea
Sometimes I turn, there's someone there, other times it's only me
I am hanging in the balance of a perfect finished plan
Like every sparrow falling, like every grain of sand 

© Bob Dylan, 1982

zondag 3 maart 2019

Beyond Here Lies Nothin'

Ik weet niet of andere mensen het herkennen. Dat je in de kerk zit, terwijl het ene Opwekkingslied het andere opvolgt, denk je aan Together Through Life, het bluesalbum van Dylan uit 2009. Aan de opener Beyond Here Lies Nothin'. Mij is dit wel overkomen.
Nu gebeurt het vaker dat ik aan Bob Dylan denk. Het komt ook vaker voor dat ik de drang heb om bij thuiskomst Dylan te draaien, ter compensatie op het individualistische en horizontale gezang. Maar aan Beyond Here Lies Nothin' heb ik niet vaak gedacht.
Together Through Life, het album met een vrijend stel op de achterbank van een auto. Het album met het liedje Forgetful Heart, dat een schitterende uitvoering kende tijdens de tournee van 2013, waarbij deze song ook tweemaal te horen was in de Heineken Music Hall – met Tony Garnier, die zijn standup bass tot een cello omtoverde.
Ik heb vanmorgen met plezier naar Together Through Life geluisterd.

vrijdag 1 maart 2019

Geduld

Geduld is een schone zaak. Ik weet het. En ik weet ook dat ik hierin nog veel moet leren.
Over zes weken is het namelijk pas zover. Dan is het Record Store Day 2019. Met sowieso één release waar ik heel erg naar uit kijk. Het is de testpersing van Blood On The Tracks. Op vinyl. Tom Willems verwacht een reconstructie van de testpersing met song van More Blood, More Tracks.
Dat zou kunnen. Mij maakt dat niet zo heel veel uit. Wat voor mij telt, is een mooie aanvulling op de muziekbibliotheek van de zanger. Dat kan niet snel genoeg gebeuren.
Maar ja, geduld is een schone zaak. Nog zes weken.