woensdag 30 mei 2018

Lezing


Op Artex Kunstenschool wordt dinsdag 12 juni om 18.30 uur een lezing gehouden over Bob Dylan. Dylankenner en literatuurhistoricus Liesje Schreuders van Bureau Boeiend gaat in op de biografie van Dylan, zijn ontwikkeling als dichter/songwriter en op de teksten zelf. Leuk vooruitzicht, een Waddeneiland bezoeken en naar een Dylan-lezing gaan.
Ondertussen noteert Dylan weer wat shows in het verre oosten, waar hij in de zomer een tournee verzorgt. De kans dat van een lopende subtournee van The Never Ending Tour een registratie op de markt komt, is nihil. Ondanks de strakke en vaststaande setlist, per avond.
Dat was ruim veertig jaar geleden wel anders, toen Before The Flood verscheen. Die vloed kwam inderdaad, na de scheiding van Sara Dylan – Lownds en de bekering. Naar aanleiding van een column van Hugo Borst, houdt Tom Willems op zijn blog een soort bespreking van Before The Flood. "Heeft Hugo Borst gelijk? Behoren de opnamen op Before The Flood tot de beste concertopnamen van Bob Dylan en The Band?"
Hans Altena herinnert zich de aankondiging van de elpee: “Was dit weer zo'n afknapper als Self Portrait, waar we stiekem trouwens van genoten tijdens onze vrijpartijen?” Geen idee, wordt er op Dylan's muziek gevreeën? En hoe zou dat dan moeten? Nou ja, Hans weet het en heeft er goede herinneringen aan.
We zullen nog wel even moeten wachten tot 2019, eer Dylan weer naar Nederland komt voor een optreden of twee, drie. We merken het vanzelf. Tot die tijd doen we ons maar tegoed aan lezingen op Texel en met Self Portrait en Before The Flood.

zaterdag 26 mei 2018

Levon Helm


Drummer Levon Helm is jarig. Nee. Drummer Levon Helm is niét jarig. Weliswaar zou hij vandaag 78 kaarsjes mogen uitblazen, maar Helm is in 2012 overleden, een maand voor zijn 72e verjaardag.
Levon Helm, de man met het accent uit Arkansas. Hij was het enige lid van The Band dat niet uit Canada kwam. Een mooie stem ook, rauw en overtuigend. Een multimuzikant, want behalve drums, speelde hij ook vooral de mandoline. En de stem, voor zover je de bono vox als instrument kunt bestempelen.
Helm leeft niet meer. Maar deze dag is een goede gelegenheid om muziek van The Band te luisteren. Of naar het optreden dat in van Ramble at the Ryman, waarbij hij de zang verdeelde met John Hiatt. Het laatste couplet, dat in het origineel wordt gezongen met harmony vocals met Richard Manuel, zong Helm het met zijn dochter Amy. Dit bezorgde mij het kippevel, vanwege deze uitvoering. Met de backing vocals van Amy Helm, multi-instrumentalist Larry Campbell, John Hiatt en de altijd mooie Shery Crow.

donderdag 24 mei 2018

77

Vandaag viert Bob Dylan zijn 77e verjaardag. Gisteren werd zijn naam genoemd bij een item op Radio 1, bij het overlijden van Philip Roth. Schrijver Peter Buwalda had het erover dat Roth onterecht nooit de Nobelprijs voor de Literatuur had gekregen. Waarbij hij een sneer uitdeelde naar Dylan, die “slechte romans” schrijft.
Beetje een flauwe opmerking. Alsof poëzie op muziek onder doet aan het zingende proza van bijvoorbeeld Roth.
Maar wat doet dat er toe. May your song always be sung, nietwaar?

zondag 20 mei 2018

Santa Fe


Vooropgesteld, het schietincident in Santa Fe, Texas, waarbij de 17-jarige scholier Dimitrios Pagourtzis negen scholieren en een leraar doodschoot, is verschrikkelijk. Er zijn dit jaar al zestien schietpartijen geweest in het onderwijs. Correspondent Wouter Zwart van de NOS merkt dat het cynisme daarover groeit onder Amerikaanse tieners. Hij vertelt over een scholier in Sante Fe die gisteren een vraag kreeg van een journalist: 'Je had vast niet gedacht dat dit op jouw school zou gebeuren?'
Zwart: "Ze zei, met een hartverscheurende kalmte: “Jawel hoor, het gebeurt overal. Ik heb altijd gedacht dat het hier uiteindelijk ook zou gebeuren.”
Donald Trump heeft al eens gezegd dat de gevolgen van schietpartijen ingeperkt kunnen worden als iedereen een wapen mag dragen. Dit is het keten van het lot. Het kwaad is geschied en zal onontkoombaar een keten van gebeurtenissen in gang zetten (wraak enz.). Tenzij de chain of events wordt gebroken op het moment dat God de dader het merkteken geeft dat hem vrijwaart van de straf der mensen. Zoals bij Kaïn.
En toch, hoe wreed het ook is, bij de naam van het plaats delict moet ik denken aan Bob Dylan. Toen hij zich na een mysterieus motorongeluk terugtrok uit het openbare leven, maakte hij muziek met zijn vrienden van The Band. De muzikanten sloten zichzelf op in de kelder van Big Pink, de woning van de band in New York. Eén van de liedjes die ze opnamen, heet Santa Fe.
Bindervoet & Henkes vertalen dit liedje als 'Sinterklaas, ouwe baas'. Grappig, maar zoals bij wel meer van hun omzettingen naar het Nederlands, is hun vertaling te grappig, te Nederlands, teveel van achter de dijken. Maar vooruit, vooralsnog is dit de enige officieuze vertaling, dus daar moeten we het maar mee doen.
Met zo'n liedje van Dylan krijg je uiteraard de slachtoffers van het bloedbad op de Santa Fe High School in Texas niet terug. Met een vrijere wapenwet ook niet. Tijd om deze keten van het lot te doorbreken met een merkteken.
Misschien kan Dylan's Santa Fe wel zo'n merkteken zijn.

zaterdag 19 mei 2018

Releases

De geruchtenmachine draait volop. Later dit jaar verschijnt namelijk historisch materiaal van Bob Dylan en The Band. Zo verschijnt van Dylan eindelijk The Gaslight Tapes officieel bij Columbia en verschijnt The Bootleg Series Vol. 14, met onder meer de afgekeurde New Yorkse sessies van Blood on the Tracks uit 1974. Vanwege de vijftigste verjaardag van Music From Big Pink van The Band, komt een geüpdatete versie op de markt.
The Gaslight Tapes is één van de eerste bootlegs van Bob Dylan. De drie-elpee is een geliefd object onder Dylan-verzamelaars. In 2005 verscheen een officieuze uitgave op cd, onder meer te verkrijgen in de verzamelbox Bob Dylan 60s collection van de Volkskrant, met een mooi boekje waarin een tekst van Martin Bril is opgenomen.
Blood On The Tracks is de zogenaamde echtscheidingsplaat van Bob Dylan. De nummers zijn een verwerking van de huwelijksproblemen met Sara Dylan-Lownds, de moeder van onder meer Jesse en Jakob Dylan. In Chronicles, Vol. 1, deel één uit zijn autobiografie, schrijft Dylan dat het album is gebaseerd op de korte verhalen van Anton Tsjechov.
Hoe het ook zij, alle nummers van dit album werden in september ’74 opgenomen in New York en geproduceerd door Phil Ramone. Dylan liet deze opnames horen aan zijn broer David Zimmerman, die adviezen gaf om de nummers nóg beter uit te voeren. In december nam Dylan vijf van de nummers opnieuw op in Minneapolis met een groep lokale sessie-muzikanten.
Een aantal van die New Yorkse versies waren al via proefpersingen uitgebracht en via Biograph en The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991 officieel uitgegeven. In het najaar volgen dus de volledige markt-uitgaven.
Music From Big Pink is het eerste album van The Band. Deze Canadees-Amerikaanse formatie bestond al acht jaar. Eerst als The Hawks, de begeleidingsband van Ronnie Hawkings. Toen Bob Dylan de overstap maakte naar de elektrische muziek, weekte hij de Canadezen Robbie Robertson, Richard Manuel, Garth Hudson, Rick Danko en de uit Arkansas afkomstige Levon Helm los van Hawkins. Omdat iedereen het over “The band” had, noemden ze zichzelf sindsdien ook The Band.
In 1966 kreeg Dylan een motorongeluk en zegde alle optredens af. The Band zat zonder werk en de muzikanten zochten hun beschutting in Big Pink, een groot roze geschilderd huis in West Saugerties, New York. Hun eerste muziek komt dus hier vandaan. Net als de opnames die ze in de kelder van dit huis op bandjes hebben gezet.
Enfin. Het zijn geruchten. Maar we gaan het meemaken.

Dit blog verscheen ook op FritsTromp.nl.

woensdag 16 mei 2018

Pulitzer

Ronan Farrow is journalist van The New Yorker en schreef over de seksuele misdragingen van film-tycoon Harvey Weinstein. De #metoo-campagne was gestart. Voor deze verslaggeving won de The New Yorker de Pulitzer Prize 2018 voor publieke dienstbaarheid.
Ook Bob Dylan ontving ooit de Pulitzer Prize. Dat was in 2008 in de onregelmatige categorie special citations and awards. Maar er zijn meer dwarsverbanden tussen Dylan en Satchel Ronan O’Sullivan Farrow. De journalist is zoon van filmactrice Mia Farrow en regisseur Woody Allen.
Heywood “Woody” Allen, geboren als Allan Stewart Konigsberg is een joodse alleskunner, net als Dylan. Of is Ronan’s vader toch Frank Sinatra, die tussen 1966–1968 met Farrow getrouwd was. En Sinatra, uit diens oeuvre zingt Dylan tegenwoordig songs van het American Songbook.
Enfin.
Zo zijn weer lijntjes te leggen tussen de schrijvers.

Dit blog verscheen eerder op FritsTromp.nl.

dinsdag 15 mei 2018

Tournee

Valt er niets te vertellen over Bob Dylan? Zijn er dagen dat we geen nieuws toegeworpen krijgen? Nee, dat is niet zo. De website ExpectingRain.com bestaat bij de gratie van Dylan-nieuws en nieuwtjes over Dylan-gerelateerde artiesten.
Dylan gaat in de zomer naar het oosten toe. Zijn tour ziet er voorlopig als volgt uit:

Zondag 29 juli Fuji Rock

Zaterdag 4 augustus Hong Kong
Maandag 6 augustus Singapore
Woensdag 8 augustus Perth
Zaterdag 11 augustus Adelaide
Maandag 13 augustus Melbourne
Zaterdag 18 augustus Sydney
Maandag 20 augustus Wollongong
Woensdag 22 augustus Newcastle
Vrijdag 24 augustus Brisbane
Zondag 26 augustus Auckland
Dinsdag 28 augustus Christchurch

Mooie vooruitzichten.

vrijdag 11 mei 2018

Adele

Lisa Lois gaat de theaters langs met nummers van Adele. Waaronder Make You Feel My Love. Geen nummer van Adele, maar van Dylan. Ik neem het dit snelle nieuwsmedium niet kwalijk. Ze kunnen ook niet alles weten. Maar hun huiswerk kunnen ze wel beter gaan doen. Nou ja, toe maar.
Iets anders. Het klopt dat Dylan de vloer aanveegt met Geef mij nu de nacht. Ik geef je de morgen terug uit Geef Mij Nu Je Angst. Het origineel is niet van André Hazes, hij vertaalde een lied van Udo Jürgens, Gib mir deine Angst. Van dé Udo Jürgens.
Staat genoteerd, bij deze.
Ook een kwestie van huiswerk doen.

woensdag 9 mei 2018

Floater

Een floater is de Engelse term voor glasvochttroebeling of myodesopsie. Ik heb hier wel een beetje last van. Het zijn schaduwachtige contouren die alleen of in groepen voorkomen in het gezichtsveld, die de vorm van puntjes, draden of stofwebben hebben en langzaam de oogbewegingen volgen. Het hindert niet, het is ongevaarlijk en het komt vaak voor.
Het is ook de titel van een lied van Dylan, afkomstig van “Love & Theft” uit 2001. Tussen haakjes staat als subtitel Too much to ask vermeldt. Teveel gevraagd.
Bij Dylan is het overigens niet te gauw teveel vraagt. De aankondiging van aflevering 14 uit The Bootleg Series doet mijn hart weer kloppen. Wéér een album met “afgekeurd materiaal”. Bij deze uitgave gaat het om materiaal rond Blood On The Tracks en The Rolling Thunder Revue. Enige overlap dus met The Rolling Thunder Revue, BS 5 uit 2002.
Hoewel bij de nieuwe Bootleg Series misschien meer de nadruk zal liggen op Blood On The Tracks. Met misschien wel de officiële uitgave van de New York-se opnames. Na het laten horen van deze opnames aan broertje David Zimmerman, besloot Dylan de nummers opnieuw op te nemen. Deze keer in Sound 80 in Minneapolis, met muzikanten die door David Zimmerman waren gerekruteerd.
Of is dit ook glasvochttroebeling? Gezichtsbedrog? Een floater?
Vast niet.

zondag 6 mei 2018

6 mei

Zestien jaar geleden maakte Pim Fortuyn zijn opmars in de plaatselijke en landelijke politiek. In Rotterdam was hij de onbetwiste leider van Leefbaar Rotterdam, bij de Tweede Kamerverkiezingen van datzelfde jaar 2002, veegde hij met zijn Lijst Pim Fortuyn de vloer aan met “Paars”. Toch was zijn komst omstreden: het gedachtegoed van de LPF was “niet rechts, maar extreem-rechts”. Daar moest tegen opgetreden worden.
En zo is het gekomen dat Volkert van der Graaf de daad bij het woord voegde en Fortuyn doodschoot. Als motief voor de moord verklaarde de milieuactivist dat hij Pim Fortuyn zag als een gevaar voor de zwakkeren in de maatschappij. Een aantal kogels in het lichaam van professor Pim maakten een einde aan zijn leven en politieke carrière.
Vier dagen eerder had Bob Dylan in de stad van Fortuyn een concert gegeven. Het was mijn eerste Dylan-show wat ik bezocht. Ahoy, 2 mei 2002. Tijdens deze show opende Dylan met Wait For The Light To Shine, een gospel-traditional. En prijkte Solid Rock op het lijstje van in totaal 21 nummers.
Herman Veenhof is de Dylan-kenner van het Nederlands Dagblad. In zijn recensie van dit optreden, dat 10 mei 2002 in de krant verscheen, analyseerde Veenhof: “Niet voor niets staat de song na 11 september weer op zijn lijst. En tussen zijn concert en dit stukje werd Fortuyn vermoord.”
Nu zal een direct verband tussen de moord op Fortuyn en het spelen van Solid Rock niet te maken zijn. Maar een troostvolle gedachte is het wel. Voor even hoop je dat Dylan een profeet voor de Lage Landen is.
Zestien jaar.

Gentlemen, he said
I don't need your organization, I've shined your shoes
I've moved your mountains and marked your cards
But Eden is burning, either getting ready for elimination
Or else your hearts must have the courage for the changing of the guards

De wachten zijn gewisseld.

zaterdag 5 mei 2018

Bevrijdingsdag

I married Isis on the fifth day of may
Met deze woorden begint Isis. Dit nummer staat op de plaat Desire. Een mooi album. Ook vanwege Sara, waarmee Desire afsluit. Een hartverscheurend liefdeslied voor mevrouw Dylan, die nog haar best deed om het huwelijk met Bob te redden. Dat huwelijk eindigde desalniettemin twee jaar later in een echtscheiding.
In dat huwelijk zaten al de nodige barsten. Blood On The Tracks, de plaat die aan Desire voorafgaat, staat vol met dat huwelijk in ontbinding. Of zoals zoon Jakob later zou zeggen: “When I'm listening to Blood On The Tracks, that's about my parents.”
We hoeven niet lang meer te wachten op de aflevering uit de Bootleg Series over Blood On The Tracks. Naar verluidt verschijnt deze in november. Eindelijk. De geruchten over deze editie uit BS doen al jaren de ronde.
I married Isis on the fifth day of may
Blind Willie McTell werd 5 mei 1898 geboren. Vijfentachtig jaar later nam Dylan het gelijknamige nummer op, met Mark Knopfler op gitaar. De grootmeester vond deze versie van het nummer een demo, en liet het in de kluizen van de platenmaatschappij liggen.
In 1991 verscheen het nummer alsnog, op de Bootleg Series 1-3. Twee jaar later kwamen Dylans vrienden van The Band met de 'definitieve' versie van het nummer Blind Willie McTell.
Vijf mei.
Een mooie dag om te trouwen. 

vrijdag 4 mei 2018

Chimes of Freedom

Dat het vandaag Dodenherdenking is, hoef ik niet uit te leggen. Vanavond is het in heel Nederland twee minuten stil. Ook het openbaar vervoer zal tijdens de herdenking stil zijn. Een lawaaidemonstratie tijdens de ceremonie, om aandacht te vragen voor de niet-witte slachtoffers van onder meer de politionele acties in Nederlands-Indië is door de rechter verboden.
Wat is een goed Dylan-nummer om vandaag te draaien? Hij is een Amerikaan. Met een Nederlandse herdenking heeft hij dus niets. Dat kun je hem niet verwijten. Wat is onze band met bijvoorbeeld Independence Day?
Dylan is wel joods. Zijn grootouders van vaders kant vluchtten in 1905 uit het Russische Odessa vanwege de antisemitische pogroms.
Ik draai vandaag maar Chimes of Freedom. In de versie van de bootleg Pionted Shoes And Shakespeare Hat, de registratie van het concert van 28 oktober 2005 in Ahoy, Rotterdam. Het carillon der vrijheid.
Om 20 uur gaat de muziek uit. En ben ik stil.

donderdag 3 mei 2018

Changing of the guards

Sixteen years.
Het zijn de woorden waar de elpee Street Legal van Bob Dylan mee begint. Het zijn de openingswoorden van Changing Of The Guards. De plaat verscheen in 1978, acht jaar voordat ik werd geboren. Acht jaar, dat is de helft van zestien jaar.
Street Legal, toegestaan om ermee de weg op de gaan. Dylan's échte echtscheidingsplaat, hoewel hij op de hoesfoto nog wel de trouwring om zijn ringvinger heeft. Ik kocht de elpee tijdens een zomervakantie in Zeeland, toen ik met een bevriende familie daar was.
Is Your Love in Vain staat ook op dit album. Met die mooie zin If I'm a fool you can have the night, you can have the morning too. Daarmee versloeg ik mijn vriend, die in die tijd nogal weg was van Geef Mij Nu Je Angst, in de uitvoering van Guus Meeuwis. De huiskamervraag is met welke zin uit dit lied van Dylan de nederpop-muzikanten Meeuwis en volkszanger André Hazes, van wie het origineel is, worden afgestraft.
Sixteen years.
Bedankt, Tom.

woensdag 2 mei 2018

2 mei

Vandaag is het zestien jaar geleden dat ik voor het eerst bij Bob Dylan ben geweest. Voor mij een half leven geleden. Het was mijn tweede concert dat ik toen bezocht. Twee jaar eerder was ik ook al in de Rotterdamse concertzaal geweest, toen voor een concert van Doe Maar. En ja, Bob Dylan is van een ander kaliber.
Sinds dat concert gaat Dylan meer dan daarvoor met mij op pad. Daarvoor had ik slechts van horen zeggen, die avond in mei 2002 heb ik hem voor het eerst horen spelen. Nog steeds geldt die show voor mij als norm voor alle resterende optredens.
Wait For The Light To Shine was het eerste wat Dylan mij in levende lijve toewenste. Blowin’ In The Wind zong hij meerstemmig met Larry Campbell en Charlie Sexton. Solid Rock knalde keihard door de zalen, een geloofsbelijdenis pur sang. Maar het mooiste en schoonste was wel Blind Willie McTell.
Zestien jaar.
Toen The Band afscheid nam met The Last Waltz, deden ze dat na zestien jaar muziek maken: eerst acht jaar met Ronnie Hawkins als The Hawks, daarna acht jaar met Bob Dylan en als zelfstandige band.
2 mei. Het is ook de dag dat Osama Bin Laden door Navy SEALs door het hoofd werd geschoten in een zwaarbeveiligd huis waar hij op dat moment verbleef. Diezelfde dag had ik voor Perspex van PespectieF een interview met Jan Marijnissen, voorman van de Socialistische Partij.
Een datum om te onthouden. Vooral vanwege 2 mei 2002.

dinsdag 1 mei 2018

Union Sundown

Vandaag is de Dag van de Arbeid. Een uitgelezen moment om te gaan werken, nietwaar? Niks mis met werken. Het levert geld op, je hebt sociale contacten, je ontplooit jezelf en je kunt je eigen sores thuis achterlaten. Of het levert je geen geld op, maar dan gaan de andere punten alsnog op. Tot zover de calvinist in mij, met de cultuuropdracht en zo.
Dag van de Arbeid. Dag van de vakbonden. De Union. Een feestdag. In ieder geval een dag om Union Sundown maar weer eens te draaien. Gelijk maar de hele elpee Infidels. Jammer dat Blind Willie McTell indertijd niet door Dylans eindredactie kwam. Hebben we het acht jaar met matige kopieën moeten doen, voordat het nummer eindelijk officieel verscheen op The Bootleg Series.
Blind Willie McTell, met die fine young handsome man, die bootlegged whiskey drinkt. Nu brouwt Dylan dat zelf, onder de naam Heaven's Door. Het is zoals Peerke terecht citeerde: "Some of these bootelggers, they make pretty fine stuff”.
Een feestdag vandaag. Een mooie werkdag, ook. En een goede dag om maar eens een glaasje whiskey erbij te pakken.
Proost!