The Bootleg Series, Vol. 13

Over anderhalve maand verschijnt The Bootleg Series, Vol. 13. Als ondertitel heeft deze aflevering Trouble No More meegekregen, en beslaat de periode 1979 – 1981. Deze Bootleg Series zat er al een aantal jaar aan te komen. In het geruchtencircuit wordt al een aantal jaar gesproken over een deel in deze nevendiscografie, dat de zogenaamde Gospel Years beslaat. Net als dat er wordt gewacht op een aflevering, dat de periode beslaat van Blood On The Tracks.

Maar die aflevering zal nog wel even op zich wachten. Eerst Trouble No More. Negen schijfjes telt de luxe editie; wie deze 9 schijven tellende editie van Trouble No More bestelt via Bob Dylans website krijgt een 2 cd bonus-set met opnamen van Bob Dylans concert in San Diego op 28 november 1979.

Voor de volledigheid ziet de tracklist er als volgt uit:

Disc 1: Live

1. Slow Train (Nov. 16, 1979)

2. Gotta Serve Somebody (Nov. 15, 1979)

3. I Believe in You (May 16, 1980)

4. When You Gonna Wake Up? (July 9, 1981)

5. When He Returns (Dec. 5, 1979)

6. Man Gave Names to All the Animals (Jan. 16, 1980)

7. Precious Angel (Nov. 16, 1979)

8. Covenant Woman (Nov. 20, 1979)

9. Gonna Change My Way of Thinking (Jan. 31, 1980)

10. Do Right to Me Baby (Do Unto Others) (Jan. 28, 1980)

11. Solid Rock (Nov. 27, 1979)

12. What Can I Do for You? (Nov. 27, 1979)

13. Saved (Jan. 12, 1980)

14. In the Garden (Jan. 27, 1980)

Disc 2: Live

1. Slow Train (June 29, 1981)

2. Ain’t Gonna Go to Hell for Anybody (Unreleased song – Apr. 24, 1980)

3. Gotta Serve Somebody (July 15, 1981)

4. Ain’t No Man Righteous, No Not One (Unreleased song – Nov. 16, 1979)

5. Saving Grace (Nov. 6, 1979)

6. Blessed Is the Name (Unreleased song – Nov. 20, 1979)

7. Solid Rock (Oct. 23, 1981)

8. Are You Ready? (Apr. 30, 1980)

9. Pressing On (Nov. 6, 1979)

10. Shot of Love (July 25, 1981)

11. Dead Man, Dead Man (June 21, 1981)

12. Watered-Down Love (June 12, 1981)

13. In the Summertime (Oct. 21, 1981)

14. The Groom’s Still Waiting at the Altar (Nov. 13, 1980)

15. Caribbean Wind (Nov. 12, 1980)

16. Every Grain of Sand (Nov. 21, 1981)

Disc 3: Rare and Unreleased

1. Slow Train (Soundcheck – Oct. 5, 1978)

2. Do Right to Me Baby (Do Unto Others) (Soundcheck – Dec. 7, 1978)

3. Help Me Understand (Unreleased song – Oct. 5, 1978)

4. Gonna Change My Way of Thinking (Rehearsal – Oct. 2, 1979)

5. Gotta Serve Somebody (Outtake – May 4, 1979)

6. When He Returns (Outtake – May 4, 1979)

7. Ain’t No Man Righteous, No Not One (Unreleased song – May 1, 1979)

8. Trouble in Mind (Outtake – April 30, 1979)

9. Ye Shall Be Changed (Outtake – May 2, 1979)

10. Covenant Woman (Outtake –February 11, 1980)

11. Stand by Faith (Unreleased song – Sept. 26, 1979)

12. I Will Love Him (Unreleased song – Apr. 19, 1980)

13. Jesus Is the One (Unreleased song – Jul. 17, 1981)

14. City of Gold (Unreleased song – Nov. 22, 1980)

15. Thief on the Cross (Unreleased song – Nov. 10, 1981)

16. Pressing On (Outtake – Feb. 13, 1980)

Disc 4: Rare and Unreleased

1. Slow Train (Rehearsal – Oct. 2, 1979)

2. Gotta Serve Somebody (Rehearsal – Oct. 9, 1979)

3. Making a Liar Out of Me (Unreleased song – Sept. 26, 1980)

4. Yonder Comes Sin (Unreleased song – Oct. 1, 1980)

5. Radio Spot January 1980, Portland, OR show

6. Cover Down, Pray Through (Unreleased song – May 1, 1980)

7. Rise Again (Unreleased song – Oct. 16, 1980)

8. Ain’t Gonna Go to Hell for Anybody (Unreleased song – Dec. 2, 1980)

9. The Groom’s Still Waiting at the Altar (Outtake – May 1, 1981)

10. Caribbean Wind (Rehearsal – Sept. 23, 1980)

11. You Changed My Life (Outtake – April 23, 1981)

12. Shot of Love (Outtake – March 25, 1981)

13. Watered-Down Love (Outtake – May 15, 1981)

14. Dead Man, Dead Man (Outtake – April 24, 1981)

15. Every Grain of Sand (Rehearsal – Sept. 26, 1980)

Disc 5 – Live in Toronto 1980

1. Gotta Serve Somebody (April 18, 1980)

2. I Believe In You (April 18, 1980)

3. Covenant Woman (April 19, 1980)

4. When You Gonna Wake Up? (April 18, 1980)

5. When He Returns (April 20, 1980)

6. Ain’t Gonna Go To Hell For Anybody (Unreleased song – April 18, 1980)

7. Cover Down, Pray Through (Unreleased song – April 19, 1980)

8. Man Gave Names To All The Animals (April 19, 1980)

9. Precious Angel (April 19, 1980)

Disc 6 – Live in Toronto 1980

1. Slow Train (April 18, 1980)

2. Do Right To Me Baby (Do Unto Others) (April 20, 1980)

3. Solid Rock (April 20, 1980)

4. Saving Grace (April 18, 1980)

5. What Can I Do For You? (April 19, 1980)

6. In The Garden (April 20, 1980)

7. Band Introductions (April 19, 1980)

8. Are You Ready? (April 19, 1980)

9. Pressing On (April 18, 1980)

Disc 7 – Live in Earl’s Court, London – June 27, 1981

1. Gotta Serve Somebody

2. I Believe In You

3. Like A Rolling Stone

4. Man Gave Names To All The Animals

5. Maggie’s Farm

6. I Don’t Believe You

7. Dead Man, Dead Man

8. Girl From The North Country

9. Ballad Of A Thin Man

Disc 8 – Live in Earl’s Court – London – June 27, 1981

1. Slow Train

2. Let’s Begin

3. Lenny Bruce

4. Mr. Tambourine Man

5. Solid Rock

6. Just Like A Woman

7. Watered-Down Love

8. Forever Young

9. When You Gonna Wake Up

10. In The Garden

11. Band Introductions

12. Blowin’ In The Wind

13. It’s All Over Now, Baby Blue

14. Knockin’ On Heaven’s Door

Disc 9: Bonus DVD

Trouble No More – A Musical Film

DVD EXTRAS:

Shot of Love

Cover Down, Pray Through

Jesus Met the Woman at the Well (Alternate version)

Ain’t Gonna Go to Hell for Anybody (Complete version)

Precious Angel (Complete version)

Slow Train (Complete version)  

Trouble No More

Goed nieuws! Na jaren van speculeren en wachten, verschijnt dan eindelijk Trouble No More, deel 13 uit The Bootleg Series. Deze aflevering beslaat de periode 1979-1981, de zogenaamde Gospel Years. Op het album zijn live-opnames uit dit tijdsbestek te horen. Behalve een dubbel-cd, zal ook een luxe-editie verschijnen met maar liefst 8 cd's. De luxe variant bevat naast optredens ook studio-materiaal. Trouble No More verschijnt vrijdag 3 november.

Kijk voor meer informatie over de release hier. En voor de setlist van de luxe versie, kijk op de site van Amazon.com.

Bette Davis

Ik kwam Bette Davis tegen in de kringloopwinkel. Voor slechts €1,20. Dat is geen geld voor een actrice met haar staat van dienst. Ik kwam haar niet persoonlijk tegen, de vrouw is al ruim een kwart eeuw dood. Maar ik zag een biografie van de hand van James Spada. Voor dit geld kon ik deze levensbeschrijving niet laten liggen.

Nee, het is niet zo dat ik een filmkenner ben. Dit boek kocht ik dan ook niet zozeer vanwege de prestaties op het doek. Wel vanwege een lied van Bob Dylan, waarin zij wordt genoemd: Desolation Row. In het tweede couplet zingt de gelauwerde tekstdichter:

Cinderella, she seems so easy

“It takes one to know one,” she smiles

And puts her hands in her back pockets

Bette Davis style

Wat voor stijl is dat dan? Om daar achter te komen, heb ik dit boek meegenomen. Ik ben het nu aan het lezen. Een bespreking volgt nog. Te zijner tijd. Maar voor nu is het genoeg. Het is voldoende om terug te denken aan dat optreden van Dylan in de Heineken Music Hall van 10 november 2003, toen ik dit lied voor het eerst hoorde. Of anders het laatste optreden van Dylan waar ik bij was, in dezelfde zaal maar toen AFAS Live geheten (16 april 2017).

It takes one to know one.

Long And Wasted Years

I ain’t seen my family in twenty years

That ain’t easy to understand

They may be dead by now

I lost track of them after they lost their land

Aan deze woorden moest ik denken, toen ik arriveerde bij de barbecue. Deze bijeenkomst werd georganiseerd door een kant van de familie, die ik al zo'n twintig jaar niet meer had gezien. They may be dead by now, een aantal leden was inmiddels ook overleden. Dat wist ik ook wel, de rouwkaarten had ik gezien. En toch, het blijft een vreemde gewaarwording.

Twintig jaar. Neven en nichten waar je de naam van was vergeten. Nieuwe achterneefjes en achternichtjes. Nieuwe aangetrouwde familie. Ooms en tantes die inmiddels het tijdelijke met het eeuwige hadden verruild – en dus gaten in het gezin hadden geslagen.

Dylan geldt als uitgangspunt en contrapunt. Dat geldt in vrijwel alles. Bij veel gebeurtenissen zingt een zin van Dylan door m'n hoofd. Een vertaling, een zin, een melodie, schreef ik eind vorig jaar in mijn eigen versie van de Banquet Speech.

Zo ervoer ik deze barbecue, met een Dylan-citaat. Ik verloor ze uit het oog nadat ze uit hun land waren vertrokken. Of misschien geldt dat ook wel andersom: nadat ik uit hun land was weggegaan, zagen zij mij niet meer. Vertrek heeft altijd iets te maken met een tweerichtingsverkeer.

Enfin.

Is er troost te vinden in Long And Wasted Years, een van de nummers van Tempest? Zeker, in het einde. We hebben gehuild, zoveel tranen, zoveel vanwege de lange en verloren jaren.

We cried on a cold and frosty morn’

We cried because our souls were torn

So much for tears

So much for those long and wasted years.

Bono-interviews

Momenteel lees ik het boek 'En zij noemden hem Bono'. Dit is een bundel verzamelde interviews, dat OOR-journalist Bert van de Kamp heeft gehouden met de U2-zanger. In de vraaggesprekken komt regelmatig de naam van Bob Dylan voorbij. Niet zo heel gek, natuurlijk. Onder meer in Chronicles, Vol. 1 legt Dylan uit dat Bono hem bij een etentje wees op de Canadese producer Daniel Lanois. Die produceerde vervolgens de schitterende plaat Oh Mercy.

Een citaat uit het interview uit februari 1987:

“De Ierse muziek was de grondsteen van de Amerikaanse volksmuziek. Vraag maar aan Dylan, die de twaalf coupletten van Brendan Behans The Banks Of The Royal Canal voor mij opzegde. Vijftien jaar na dato! Wat een geheugen! Liam Clancy was een van zijn idolen.”

De titel kan verwarrend zijn. Weliswaar is onder deze titel de tekst te vinden, maar is het genoemde gedicht onderdeel van The Auld Triangle. De Dylan-site Dylanchords.info meldt dat dit nummer door Dylan en The Band is opgenomen in 1967 tijdens “The Basement Tapes sessions”. En warempel, op The Basement Tapes Complete, deel 11 uit The Bootleg Series, is dit nummer terug te vinden. Het is nummer 19 op cd 1, onder de titel The Auld Triangle en geschreven door “Brendan Francis Behan”.

Mooie dingen. Ik leer iets over de Ierse poëzie. En ik draai maar weer eens dit eerste schijfje uit de compete kelder-opnames.

Kronieken #26: Najaarstournee

Komend najaar gaat Dylan weer op tournee. De Amerikaanse najaarstournee 2017. Het zal een double bill zijn met Mavis Staples. Zelfs Nu.nl meldt dit nieuws; wat de Nobelprijs al niet teweeg kan brengen. De data en locaties zijn als volgt:

Vrijdag 13 oktober Valley Center

Zaterdag 14 oktober Las Vegas

Dinsdag 17 oktober Salt Lake City

Woensdag 18 oktober Salt Lake City

Zaterdag 21 oktober Denver

Maandag 23 oktober Omaha

Dinsdag 24 oktober Ames

Woensdag 25 oktober Saint Paul

Vrijdag 27 oktober Chicago

Zaterdag 28 oktober Grand Rapids

Zondag 29 oktober Bloomington

Woensdag 1 november Detroit

Vrijdag 3 november Akron

Zondag 5 november Columbus

Maandag 6 november Pittsburgh

Woensdag 8 november Uniondale

Vrijdag 10 november Richmond

Zaterdag 11 november Philadelphia

Zondag 12 november Philadelphia

Dinsdag 14 november Washington DC

Donderdag 16 november Boston

De kans bestaat dat hier nog een aantal data aan wordt toegevoegd. Mogelijk, maar misschien moeten we het met deze shows.

Bob Dylan en Mavis Staples hebben wel wat met elkaar. Ze namen in 2003 Gonna Change My Way Of Thinking op voor de gospel-tribute-album Gotta Serve Somebody. En natuurlijk het verhaal dat Dylan aan de ouwe Staples om de hand heeft gevraagd van Mavis.

Dat is de directe link. Een minder directe link wordt gelegd via The Band, de voormalige begeleidingsgroep van Dylan. Voor hun afscheid The Last Waltz namen deze vier Canadezen en één Amerikaan een nieuwe versie op van The Weight. Een duet met The Staples Singers. De verbindingen onderling zijn nauw.

Tempest

Vijf jaar geleden verscheen Tempest. Een mooie plaat, dat in eerste instantie een religieuze plaat moest worden. Maar dat is het uiteindelijk niet geworden. Desalniettemin zijn wel degelijk christelijke verwijzingen te vinden. Met name in het schitterende lied Pay In Blood.

Na Tempest verschenen nog drie studio-albums van Dylan: Shadows In The Night, Fallen Angels en Triplicate. Zou Tempest dan daadwerkelijk de laatste plaat zijn van Dylan met eigen materiaal, zoals The Tempest het laatste toneelstuk van William Shakespeare is?

Ik geloof er niets van.