Rob Mutsaerts

Mgr. Rob Mutsaerts is hulpbisschop van ‘s-Hertogenbosch. En hij is fan van Bob Dylan. De katholieke geestelijke is een van de geïnterviewden voor de zogenoemde BOBcast.

Deze podcast-serie verschijnt elke twee weken en eindigt rond de 80e verjaardag van de zanger. Ter voorbereiding op ‘zijn’ BOBcast, schreef Mutsaerts alvast een column voor het Katholiek Nieuwsblad.

Over Dylan, over somberheid, over hoop, over God. Een prima verhaal.

Ik moet denken aan de katholieke kerk. In 1997 trad Dylan op tijdens de Jongerendagen. Daarbij kwam Dylan op audiëntie bij de toenmalige paus Johannes Paulus II. Diens opvolger paus Benedictus XIV, was als kardinaal ook aanwezig bij dit feest. Maar die was minder gecharmeerd van Dylans aanwezigheid.

Enfin.

BOBcast. Met een geestelijke uit de kerk. Mooi.

Met dank overigens aan Harm Peter Smilde, die de katholiek al interviewde voor zijn boek How Does It Feel? Dat was mijn eerste Dylanesque kennismaking met Mutsaerts.

Charlie Daniels

Afgelopen maandag overleed country-zanger Charlie Daniels. Hij werkte onder meer mee op het album New Morning van Bob Dylan. Met dit album zou Dylan zich, volgens sommige besprekers, revancheren voor het dubbelalbum Self Portrait.

Op New Morning staat het liedje If Dogs Run Free, waar Daniels mede-verantwoordelijk voor is. Althans, zowel het nummer van het liedje als de naam van de sessiemuzikant staan op één hoes vermeld.

In 2002 was ik bij mijn eerste concert van Bob Dylan. Eén van de nummers van de lange setlist van die avond was If Dogs Run Free. Ik zou het bijna vergeten zijn, als ik niet een opname van dit optreden weer uit de kast pakte.

Dit blog staat ook op FritsTromp.nl.

Charlie Daniels

Charlie Daniels is maandag op 83-jarige leeftijd aan een beroerte overleden in een ziekenhuis in Tennessee. Hij is onder meer te horen op de Dylan-albums Nashville Skyline, Self Portrait en New Morning. Reden genoeg om op dit blog stil te staan bij diens overlijden.

Just like a woman

She takes just like a woman, yes, she does

She makes love just like a woman, yes, she does

And she aches just like a woman

But she breaks just like a little girl

Met dit refrein uit Just like a woman beschrijft Dylan zijn relatie met Edie Segdwick. De Nederlandse zanger Ernst Jansz heeft het nummer uitstekend vertaald naar Als Een Vrouw. In een brief aan zijn beste vriend H., legt Jansz verantwoording af over zijn vertaling. En gaat hij dieper in op de achtergronden van dit nummer.

Ik moest hier aan denken, vanwege een andere vrouw. Een klein meisje. Met dit verschil dat de situatie waar ik nu naar verwijs, niet tot een definitieve breuk heeft geleid.

Laatste keer?

Vandaag is het een jaar geleden dat ik Bob Dylan in Hamburg zag optreden. Het was mijn eerste buitenlandse (Dylan)-concert, de tiende keer dat ik met de bard in dezelfde ruimte verkeerde. Ik was er met een collega van mij, Fokke - net als ik fervent fan. Zoiets schept een band, zeker als je samen zo'n reis onderneemt naar de Duitse havenstad.

Op zwakke momenten denk ik dat dit mijn laatste concertbezoek aan Dylan is geweest. De coronamaatregelen noopten de man al tot thuisblijven; optredens in Japan en in de Verenigde Staten werden geannuleerd. En de zanger is in zijn 80e levensjaar: ziet hij het nog wel zitten om in gezonde tijden weer de grote plas over te steken? Of gaat hij mei libben en wolwêze met de tourcamper door zijn eigen geboorteland?

Het zijn vragen waar je nu geen antwoord op krijgt. Je weet zoiets ook pas achteraf.

Tears of rage

Zaterdag is het de nationale feestdag in de Verenigde Staten van Amerika. De Amerikanen vieren Independence Day, ter viering van de aanname van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring van 4 juli 1776. In deze verklaring werd de onafhankelijkheid van de VS tegenover het Koninkrijk Groot-Brittannië bevestigd.

Ik verheug me op deze dag. Niet omdat ik een Amerikaan ben, wel omdat het uitnodigt om een lied te draaien. Dat is het nummer Tears Of Rage, afkomstig van het debuutalbum Music From Big Pink van The Band. Tekst en muziek zijn van Bob Dylan en Band-pianist Richard Manuel. Het duo zet hoog in: We carried you in our arms / On Independence Day / And now you’d throw us all aside / And put us on our way.

Een repetitie-versie is terug te vinden op The Basement Tapes, opgenomen in de kelder van diezelfde roze woning. 

Daar verheug ik me dus op, om te luisteren.

Administratie RARW

De hoes van Rough And Rowdy Ways vertelt wat feitjes, maar bij lange na niet alle wetenswaardigheden. Gelukkig bestaat er ook nog zoiets als Bjorner.com. Op deze website is wel de administratie terug te vinden.

Zoals over de opnameperiode: januari en februari 2020. Dus nog voordat sprake was van een corona-pandemie. Zelfs nog voordat gedacht werd aan het annuleren van optredens.

Minstens net zo interessant is de muzikale bijdrage van de artiesten. En van de gastartiesten. Bjorner meldt: 

Bob Dylan (guitar).

Charlie Sexton (guitar), Donnie Herron (violin, mandolin, steel guitar), Robert Britt (guitar), Tony Garnier (bass).

6 Bob Dylan (harmonica).

2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10 Matt Chamberlain (drums).

5 Matt Chamberlain (percussion).

1, 2, 3, 4, 5, 7, & 8 Blake Mills (guitar).

4 Charlie Sexton (background vocals).

10 Donnie Herron (violin).

9, 10 Benmont Tench (Hammond organ).

10 Alan Pasqua (piano).

10 Fiona Apple (piano).

Fiona Apple (background vocals).

Tommy Rhodes (guitar, vocals).

Het maakt misschien voor de muziek niets uit. Het wordt niet mooier of slechter. Maar als je deze informatie ziet, wil je het ook wel gewoon weten.