Bibliobesitas: Zwerfkei

Op de plaats van het azc in Balk komt een aandenken aan het opvangcentrum. Het gedenkteken zal bestaan uit vijftien zwerfkeien, die bij de aanleg van het centrum tevoorschijn kwamen. Het komt te staan op een tegelplateau. Er komt een gedicht op.

Schiet mij maar lek. Ik denk gelijk aan die dichtbundel Als een zwerfkei van Kees ’t Hart en John Schoorl. Dichters vieren hierin de vijftigste verjaardag van Like A Rolling Stone, een van de grootste hits van Dylan.

Maar daar zal het azc lak aan hebben.

Aantekeningen #39: Till you drop

Luc De Vos is sinds januari een Dylan-blog begonnen: Bob Till You Drop. Een leuk blog, waarbij het ook om de plaatjes gaat. Het is in ieder geval een blog van een Dylan-fan en een dito verzamelaar. Dat doet me deugd.

Ondertussen gaat Dylan moedig voorwaarts. Zijn Amerikaanse najaarstournee 2018 staat alweer flink gepland. Sterker nog, voor in november staan zeven shows in het New Yorkse Beacon Theatre gepland. Zeven avonden. Een week lang. Een mooie reeks.

Bob till you drop, in een notendop.

Mozambique

Ik heb zin om Desire op te zetten. En dat komt door een artikel in de Leeuwarder Courant van vandaag. “Missie in Mozambique” kopt het artikel. Ik hoef de rest niet te lezen, ik weet voldoende. Desire gaat op de draaitafel.

Bibliotheca Dylania

Via via kwam ik uit bij de Bibliotheca Dylania op de antiquariatensite Boekwinkeltjes.nl. De uitbater Peter stalt hier zijn boeken over Bob Dylan uit. Met standaardwerken als biografieën en discografie-overzichten. Maar ook ander materiaal.

Zo ben ik dankzij deze boekhandelaar in het bezit gekomen van twee specifieke Dylan-boeken. Het ene is The Beatgeneration | Bob Dylan van Jacques van Son. Een uitgave via Walhalla Spektakel, gebaseerd op radio-uitzendingen van de KRO. Een uitgave uit 1980.

Dankzij het puike werk van Tom Willems ben ik nu wat oplettender op Dylan & The Beats. Dat worden goede avonden, zo richting het einde van het jaar.

Het andere boek is een tweetalige uitgave van de teksten van Dylan tot en met New Morning. De andere taal is het Duits. Texte und Zeichnungen heet het in deze taal, Writing and Drawings is de oorspronkelijke titel. Een mooi naslagwerk om Dylan's tekeningen te bestuderen, maar ook zijn teksten in een andere taal te lezen.

Met grote dank aan Bibliotheca Dylania, dus.

“Love and Theft”

Gisteren was het 11 september. De 17e anniversary van de aanslagen in 2001, toen moslimfundamentalisten met vliegtuigen in de Twin Towers vlogen, op het Pentagon vielen en verdwaald in de buurt van Shanksville (Pennsylvania) terecht kwam. In Nederland was weinig aandacht voor deze herdenking. Slechts 1 Nederlander bevond zich onder de 2.996 slachtoffers. Plus het feit dat het geen lustrum-herdenking is en het feit dat de afstand in tijd en kilometers groot is, leverde een enkel nieuwsberichtje op.

Die dinsdag in 2001 is ook de officiële releasedatum van “Love and Theft” van Bob Dylan. Dat album waarbij hij ruimschoots de Japanse schrijver Junichi Saga zou hebben geplagieerd. Delen van diens boek Confessions of a Yakuza kwamen best veel overeen met Dylan's teksten. Dat zou kunnen, schrijvers laten zich graag inspireren door andere auteurs.

Desalniettemin waren verschillende fans van Dylan, die zich die elfde september in 2001 afvroegen: Did he write these songs this morning?!? How could he get this album in the stores within moments after these things happened? Dylan kreeg wederom profetische capaciteiten toegewezen.

Sowieso heb ik wel 'iets' met dit album. Met “Love and Theft” ben ik ingestapt bij Dylan. Dat het bij geval samenvalt met die afschuwelijke aanslagen, is puur een samenloop van omstandigheden. Ik trek geen conclusie uit deze feiten.

Wel leg ik de elpee-variant maar op de draaischijf.

Osaka

De pas twintigjarige Japanse Naomi Osaka heeft de US Open gewonnen ten koste van Serena Williams. Het nieuwsbericht neem ik verder ter kennisgeving aan. Het gaat me helemaal niet om de tennissport. Zeker niet op een Dylan-blog. Vergeet het nieuws dan maar. Vergeet de tennisters. Vergeet het tumult.

Maar onthoud de naam Osaka. In 2001 trad Dylan tweemaal op in de Japanse stad met dezelfde naam. De show werd door een bootleg-label uitgebracht als The Osaka Tapes, verwijzend naar de stad en naar de opnames uit de kelder van Big Pink. Avond 1 staat in zijn volledigheid op de Osaka Tapes, de overige nummers komen van de tweede avond.

Wat heb je er aan?

Niets.

Behalve dat het je helpt te associëren. En om overal Dylan in te zien.

Mississippi

Ik liep de hele dag rond met het nummer Mississippi van Bob Dylan. Het nummer is terug te vinden op Dylan's album “Love And Theft” uit 2001, het album waar ik “in Dylan kwam”. Toen had het nummer er al vier jaar op zitten. Oorspronkelijk was het al opgenomen voor Time Out Of Mind uit 1997, maar bleef toen op de plank liggen. Sheryl Crow nam het nummer op voor The Globe Sessions uit 1998.

Dylan heeft het eenmaal live in Nederland gespeeld. Dat was 20 oktober 2011, bijna zeven jaar geleden. Dat was de tournee met de zogenaamde double-bill met Mark Knopfler. De Dire Straits-gitarist speelde voor de pauze, Dylan na de pauze. En was de dag dat Moammar Mohammed al-Qadhafi door de Amerikanen werd gedood.

Maar hier dacht ik allemaal niet aan. Zelfs niet aan het lied van Dylan in zijn geheel. Ik dacht aan twee zinnen uit het lied.

Only one thing I did wrong

Stayed in Mississippi a day too long

En

You can always come back, but you can't come back all the way

Zo is het maar net.

Dit blog verscheen ook op FritsTromp.nl.