Vanavond wordt op SBS9 de
film Titanic vertoond. Het is die film uit 1997 van filmregisseur
James Cameron, met in de hoofdrollen Leonardo DiCaprio en Kate
Winslet. Ja, dat zal best, maar ik kijk vanavond niet naar deze film.
Met videobeelden heb ik niet zo gek veel.
Met teksten heb ik dan
wel weer wat. En dus zet ik voor de gelegenheid Tempest van Bob Dylan
maar weer op. Een walsdeuntje begeleidt de tekst over de ondergang
van het schip dat als onzinkbaar bekend zou moeten worden. De Titanic
kwam op zijn eerste reis kort voor middernacht in aanvaring met een
ijsberg; een deel van de stuurboordzijde werd op verscheidene
plaatsen doorboord, en binnen drie uur was het schip gezonken.
In zijn tekst refereert
Dylan aan het historische verhaal van de Titanic. Bekende namen en
voorvallen komen in het kwartier durende kroniek naar voren. Maar ook
de kaskraker van Cameron komt aan bod in Dylans bespreking van de
verwoesting van de Titanic. Zo zingt de Nobelprijs-winnaar onder
meer:
Leo took his
sketchbook
He was often so
inclined
He closed his eyes and
painted
The scenery in his
mind
Of neem deze alinea:
Leo said to Cleo,
“I think I’m going
mad.”
But he'd lost his mind
already
Whatever mind he had
Het meest aangrijpende
gedeelte uit deze tekst is wel dat van Jim Dandy:
Jim Dandy smiled
He'd never learned to
swim
Saw the little
crippled child
And he gave his seat
to him
Tempest. De titel komt
bijna overeen met het laatste toneelstuk van William Shakespeare.
Maar vergis je niet, 'Tempest' en 'The Tempest' zijn twee
verschillende titels. Dylan wees daar fijntjes op, door te melden dat
het stuk van Shakespeare een voorzetsel heeft. Dylans eigen tekst
heeft enkel het woord 'Tempest'.
Ik vind het voor nu niet
zo van belang. In plaats van naar de film Titanic te kijken, draai ik
het nummer Tempest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten