Maandagavond blies een
IS-terrorist zichzelf op. Hij deed dat na een concert van de
Amerikaanse popster Ariana Grande, in de hal van de Manchester Arena.
Onder de slachtoffers vooral kleine kinderen, de jongste was 8 jaar
(Saffie). Dieptriest, zoiets.
Ik moest onwillekeurig
denken aan Dylan's optreden in Manchester Free Trade Hall van 17 mei
1966. Het zijn twee totaal verschillende gebeurtenissen. Dylan's
confrontatie met zijn fans staat in geen verhouding tot het verliezen
van je familie of kind.
Dat gezegd hebbende, heb ik vandaag toch maar The "Royal Albert Hall" Concert beluisterd. Dit is het
vierde deel uit de Bootleg Series van Dylan. Abusievelijk is de
ondertitel in al die jaren ongewijzigd gebleven. Het concert waar het
hier om gaat, is niét opgenomen in The "Royal
Albert Hall" Concert, maar in de Free Trade Hall in
Manchester.
Dit optreden is één van
de meest gebootlegde concerten uit de popmuziek. Waar de fout is
geslopen dat het optreden in Londen zou hebben plaatsgevonden, weet
ik zo niet. Wel dat iedereen weet dat de ondertitel foutief is. Dit
is gecorrigeerd bij 'Bob Dylan: The 1966 Live Recordings'. Dit is een
box met vrijwel alle opnames van deze Engelse tournee.
Het verhaal rondom deze
tournee en met name dit optreden moge bekend zijn. Dylan stapte in
deze periode over van akoestische naar elektrische muziek. Tijdens de
tournee speelde hij voor de pauze een akoestische set, na de pauze
kwam het rockgedeelte waar Dylan werd bijgestaan door de jongens van
The Hawks (later The Band).
De tournee was een
aanvaring met het publiek, dat veelal bestond uit 'conservatieve
folkliefhebbers'. Zij vonden dat de zuivere folk gespeeld wordt door
akoestische singer-songwriters zoals Woody Guthrie, Joan Baez en Pete
Seeger. In Manchester kwam de slag tussen Dylan en de fans tot een
climax. Vanuit het publiek schreeuwde iemand “Judas!”, waarna
Dylan antwoordde: “I don't believe you. You're a liar!”
De zanger draaide zich om
naar zijn band en gaf de dienstmededeling: “Play it fuckin'
loud.”
In een interview met
Mikal Gilmore (Rolling Stone #1166, september 2012) zei Dylan over
dit voorval het volgende: “It's an old thing – it's a part of the
tradition. It goes way back. These are the same people that tried to
pin the name Judas on me. Judas, the most hated name in human
history! If you think you've been called a bad name, try to work your
way out from under that. Yeah, and for what? For playing an electric
guitar? As if that is in some kind of way equitable to betraying our
Lord and delivering him up to be crucified. All those evil
motherfuckers can rot in hell.”
Maar deze
fan-artiest-botsing staat in geen verhouding tot de aanslag bij
Ariana Grande.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten