Ahoy

Vijftien jaar geleden ging ik voor het eerst naar een optreden van Bob Dylan. Ik was kort daarvoor “ingestapt” bij Dylan, bij de release van zijn album “Love & Theft”. Na deze kennismaking met de 'studio-Dylan', wilde ik ook een concert van de zanger meemaken. En dat gebeurde dus 2 mei 2002, in Ahoy, Rotterdam.

Het kaartje kostte €38,50, waar nog €4,08 aan servicekosten overheen kwamen. Geen voorprogramma, geen afterparty. Maar wel een uitstekend concert! Met Jim Keltner als invaller op de drums, George Receli had een polsblessure. Verder bestond de band uit bassist Tony Garnier en de gitaristen Charlie Sexton en Larry Campbell, die bij twee nummers het achtergrondkoor vormden.

Wat ik me nog herinner van het concert? Niet eens zo heel erg veel meer, maar gelukkig kan ik teruggrijpen op een bootleg. Zodoende kan ik dit optreden regelmatig terugluisteren. Wat ik mij herinner: we waren met een groepje van drie broers (incluis mijzelf), een huisvriend en diens kameraad. Deze kameraad kwam uit Engeland, en was in 1978 ook bij een Dylan-concert geweest. In 1978 deed Dylan onder meer Budokan aan, wat resulteerde in een geweldige live-plaat.

Ik herinner me dat we naast Frank Boeijen in de zaal stonden. Of Frank Boeijen naast ons, dat kan natuurlijk ook. Wat ik me ook nog herinner, is dat Dylan Blind Willie McTell speelde, en dat wij elkaar aankeken, omdat we verheugd waren met dit nummer. Live tijdens óns concert! Wat wil een Dylan-fan nog meer?

Veel meer herinner ik me na vijftien jaar niet meer. Tenminste, niet wat ik met zekerheid kan zeggen. Want mede dankzij de bootleg, kan het zomaar zo zijn dat die opnames zorgen voor “nieuwe herinneringen”, die ik in werkelijkheid niet zelf heb opgedaan.

Enfin. We zijn vijftien jaar verder. Inmiddels staat het aantal Dylan-concerten op 9, verdeeld over drie concertzalen (Ahoy, Heineken Music Hall/AFAS Live en Carré). In de tussentijd werd politieke nieuwkomer Pim Fortuyn vermoord (vier dagen na “Ahoy”), kwam Jan Peter Balkenende op en ging hij ten onder, slaagde ik achtereenvolgens voor de mavo, de havo en de opleiding Journalistiek, verhuisde ik naar Leeuwarden, ben ik ouderling geworden. Om maar eens wat zaken te noemen – vijftien jaar.