Misschien ligt het aan de generatie, maar laat de plaatsnaam Hiroshima vallen, en sommigen vallen je huilend om de hals. Anderen hebben geen idee waar je het over hebt.
Deze Japanse stad was de eeste plek waar een atoombom werd gedropt. Enola Gay heette deze Amerikaanse B-29 Superfortress-bommenwerper die 6 augustus 1945, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, met de naam Little Boy, werd losgelolaten. Hierdoor kwamen 78.000 mensen direct om. Door de na-effecten als gevolg van de ioniserende straling liep het dodental uiteindelijk op tot ongeveer 140.000 eind 1945.
Drie dagen later werd op de andere Japanse stad Nagasaki óók een atoombom afgevuurd. Toen ging het om de B-29 Bockscar met de plutoniumbom Fat Man; voor onze toenmalige kolonie Nederlands-Indië was deze bom het einde van het begin. Niet heel veel later riep Soekarno de Indonesische onafhankelijkheid uit en begon de Bersiap-periode.
Dat alles heeft niets met Dylan te maken.
Helemaal niets.
Of misschien toch wel iéts?
Dylan is altijd populair geweest in Japan. Veel van zijn materiaal verscheen in Japanse stijl, zoals de ep Melancholy Mood; tijdens Record Store Day van 2016. Tweetalig, zoals ik deze ook bij mijn platenboer Wobbe heb opgehaald.
Enfin.
Dylan heeft niets met die atoombom te maken. Niets. Of, nou ja, of je moet denken aan Dylan's optreden in Hiroshima, die 16e februari 1994.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten