Vandaag is het een jaar geleden dat ik Bob Dylan in Hamburg zag optreden. Het was mijn eerste buitenlandse (Dylan)-concert, de tiende keer dat ik met de bard in dezelfde ruimte verkeerde. Ik was er met een collega van mij, Fokke - net als ik fervent fan. Zoiets schept een band, zeker als je samen zo'n reis onderneemt naar de Duitse havenstad.
Op zwakke momenten denk ik dat dit mijn laatste concertbezoek aan Dylan is geweest. De coronamaatregelen noopten de man al tot thuisblijven; optredens in Japan en in de Verenigde Staten werden geannuleerd. En de zanger is in zijn 80e levensjaar: ziet hij het nog wel zitten om in gezonde tijden weer de grote plas over te steken? Of gaat hij mei libben en wolwêze met de tourcamper door zijn eigen geboorteland?
Het zijn vragen waar je nu geen antwoord op krijgt. Je weet zoiets ook pas achteraf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten