Zaterdag was een merkwaardige dag. Want het was de 55e verjaardag van Dylan's elektrische optreden op het Newport Folk Festival. Tom Willems zet enige nuances bij het beeld dat sindsdien over dit optreden is ontstaan.
Bob Dylan werd in de rug gesteund door Michael Bloomfield, Sam Lay, Al Kooper, Jerome Arnold en Barry Goldberg, met wie Dylan de nummers Maggie's Farm, Like A Rolling Stone en It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry speelde en vertrokken.
Pete Seeger wilde, zoals de overlevering dat vertelt, de stroomkabels doorhakken. Als protest voor de muzikale ommezwaai van zijn folk-adoptie. Of omdat het geluid gewoon zo hard was, dat je niets hoorde - en omdat Seeger met zijn gehoorapparaten last had van het geluid.
Mythes hebben zo hun eigen waarheden, die naast elkaar blijven bestaan.
Na een korte pauze kwam Bob Dylan voor een tweede maal het podium op, ditmaal zonder band, en speelde It's All Over Now, Baby Blue en Mr. Tambourine Man.
Ik kreeg gisteren de elpee Gemischte Gefühle van Drafi Deutscher in handen. Omdat hier een cover is te horen van een nummer van Bob Dylan. Het gaat om Wigwam. Wat kun je daar nou aan coveren? Een lied met een gitaar en een zanger die een melodie humt.
Drafi Franz Richard Deutscher heeft een tekst op de melodie gezet en de titel veranderd naar Weil Ich Dich Liebe. Van Wigwam is alleen nog een verre echo te horen. Desalniettemin krijgt Dylan nog wel een deel van de credits.
Ik heb wel eens betere covers en bewerkingen van Dylan-songs gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten