In de Verenigde Staten wordt druk geteld en opnieuw geteld. Afgelopen dinsdag was het Election Day: Joe Biden en zittend president Donald Trump daagden elkaar uit voor 'het hoogste ambt'. Het lijkt erop dat Biden, vice-president onder Barack Obama (2008 - 2016) als winnaar uit de bus komt. Daar heeft het alle schijn van, maar niets is zeker in het land van de ongekende mogelijkheden.
In de staat Georgia wordt binnenkort opnieuw geteld. Dat is een procedurele actie, geen politieke keuze. Het verschil in stemmen tussen Trump en Biden is zo klein, dat vanwege de zorgvuldigheid de stemmen opnieuw worden gewogen.
Jimmy Carter was tussen 1971 en 1975 gouverneur van de staat Georgia. Vervolgens richtte hij zich als Democraat op de presidentsverkiezingen, waarbij hij zittend president Gerald Ford versloeg. Ford was als vice-president doorgeschoven, nadat Richard Nixon vanwege Watergate was afgetreden. Maar ook Carter werd na zijn eerste termijn verslagen door zijn uitdager.
In Nederland kennen we de premierbonus: de zittend minister-president heeft als lijsttrekker bij de volgende verkiezingen een voorsprong. Je hebt immers het meest recente beleid aan jouw kant. Dat werkt in je voordeel. Soms. Bij premier Jan Peter Balkenende ging die vlieger in 2010 niét meer op.
U kijkt zo lief.
Bij de verkiezingen van 1976, de strijd tussen Ford en Carter, werd The Band ingezet. Het waren de nadagen van de popgroep in hun oorspronkelijke bezetting. Hun versie van Georgia On My Mind werd ingezet voor de campagne van Carter. Stuart Gorrell schreef de song speciaal voor Georgia Carmichael, de zuster van van Hoagy Carmichael. De tekst is echter voor meer dan één uitleg vatbaar en kan zowel op een vrouw Georgia slaan als op de staat Georgia.
We kunnen natuurlijk niet zeggen in hoeverre The Band verantwoordelijk is voor de winst van Carter. Dat is misschien voer voor politieke en muziekhistorici.
Georgia On My Mind werd gezongen door Richard Manuel en is te vinden op het album Islands. Met deze plaat werden de verplichtingen voor het contract bij platenmaatschappij Capitol ingevuld: op die manier kon The Last Waltz, de registratie op drie elpee's van het afscheidsconcert, bij Warner Bros. verschijnen.
Vandaag is het dus een goede dag om Islands weer te luisteren. Vier Canadezen en een boerenzoon uit Arkansas, die zijdelings campagne voeren voor een Democratische presidentskandidaat. In hun nadagen als rockgroep. Een zwanenzang? Misschien wel, misschien niet. Maakt niet uit: we hebben de muziek en dat is wat telt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten