Hoge en lage cultuur

Hoe zit het ook alweer met hoge en lage cultuur en Nobelprijswinnaars voor de Literatuur? In mijn gedachten heeft het idee postgevat dat daar een relatie tussen bestaat. Tussen die twee vormen van cultuur en Literatuur-schrijvers.

Alleen, ik weet niet meer hoe dat zit.

Volgens mij was het zo dat de Nobelprijswinnaars zich weinig van hoge en lage cultuur aantrekken. Dat die scheiding vooral een wetenschappelijk dingetje is, een speelkwartier voor academici. Terwijl de schrijvers zelf dus makkelijk schakelen tussen 'hoog' en 'laag'. Als er al sprake is van schakelen daar tussen.

Ik dacht er aan bij het horen van Murder Most Foul van Bob Dylan. Het opnieuw beluisteren van dit nummer. En het lezen van wat analyses. De kranten hebben al aandacht besteed aan dit nummer, dat Dylan de wereld in heeft gegooid. Als een vorm van troost in tijden van corona.

Is het een testament?

Is het een afscheid van Dylan?

Ach, die verhalen hebben we al vaker gehoord. Zoals met Tempest, dat een verwijzing zou zijn naar The Tempest, het laatste toneelstuk van Shakespeare. Zie je, ook Dylan neemt afscheid. Of neem Shadows In The Night; kwade tongen beweerden dat de albumtitel van deze Frank Sinatra-songs verwijst naar de schaduwen in Dylans levensnacht. Niets bleek minder waar. Of neem...

Nee nee nee.

Genoeg.

Laten we niet dingen gaan verzinnen die niet van toepassing zijn.

Dan de tekst van Murder Most Foul. Queen is al genoemd in de analyses. Is Queen hoge of lage cultuur? In ieder geval heeft de verwijzing naar Another One Bites The Dust betrekking op de meest succesvolle hit van de Britse band in Amerika: van deze singel werden in de Verenigde Staten meer dan vier miljoen exemplaren verkocht. Meer nog dan van Bohemian Rhapsody.

De band komt nog een keer naar voren in het nummer. Play me that only the good die young lijkt sterk op de laatste singel van Queen in de originele bezetting van na het overlijden van zanger Freddie Mercury.

The saint james infirmary in the court of king james. Daar zit weer een verwijzing naar Blind Willie McTell. En naar die zogenoemde Statenvertaling, die in 1967 op een lessenaar lag - als we tenminste moeder Zimmerman en George Harrison moeten geloven, die in die maanden bij Dylan over de vloer kwamen, maar met wie de zanger geen woord wisselde.

Natuurlijk komen The Beatles ook voorbij in Dylan's voordracht.

Hoge en lage cultuur. Bestaat dat wel? Of is cultuur gewoon cultuur?

Murder Most Foul. Hoe vertaal je het naar het Nederlands? Zou je deze tekst kunnen vertalen? Het lijkt me net zo'n moeilijke opdracht als het omzetten van The Last Thoughts On Woody Guthrie naar het Nederlands.

Niet te doen.

Niet doen.

Dylan doet het wel. Maar hij vormt dan ook de buitencategorie.