vrijdag 24 november 2017

Happy Thanksgiving

Gisteren was het in Amerika Thanksgiving. Een nationale feestdag in de Verenigde Staten en Canada waarop dank wordt gezegd (traditioneel aan God) voor de oogst en voor allerlei andere goede dingen. In de Verenigde Staten wordt deze dag gevierd op de vierde donderdag in november. In Canada, waar de oogst eerder in het jaar eindigt, wordt het op de tweede maandag in oktober gevierd.
Ik heb niet zoveel met Thanksgiving. Want ik ben geen Noord-Amerikaan. Wel heb ik iets met het Nederlandse equivalent, de jaarlijkse Dankdag voor het Gewas en Arbeid. Maar die hebben wij al begin deze maand gevierd.
Amerika is een land van tradities. Dus stond er gisteren kalkoen op tafel in alle gezinnen. De president van dienst verleende gratie aan een levende kalkoen, de National Thanksgiving Turkey. En de dag na Thanksgiving Day is het Black Friday, een dag om met het winkelen voor Kerstmis te beginnen. Het is daardoor de drukste dag in het jaar voor de winkeliers. Ik neem het maar ter kennisgeving aan.
In 1976 was Thanksgiving ook het afscheid van The Band. Ze gaven hun laatste concert onder de titel The Last Waltz. Locatie was Winterland in San Francisco, waarbij het optreden werd voorafgegaan door een maaltijd met gevulde kalkoen. Voor alle gasten.
Vorig jaar vond in Zwolle een reprise plaats, vanwege het veertigjarig jubileum. Inclusief kalkoen. Zoveel decennia na The Last Waltz zijn er vier versies beschikbaar van het afscheidsconcert van The Band. Allereerst de 3lp met “hoogtepunten” van het optreden. Want het feest begon al om 5 uur met een etentje voor alle genodigden. Pas om 9 uur 's avonds begon het muziekgedeelte. En om kwart over twee 's nachts speelden de vijf hun toegift. Voor de laatste keer stond The Band in zijn originele bezetting op het podium.
Natuurlijk kwam er ook de film The Last Waltz (versie 2), onder regie van Martin Scorsese (die in 2005 de documentaire No Direction Home maakte). De film kwam pas twee jaar na het concert op de markt, om niet Dylans project Renaldo & Clara in de wielen te rijden.
Van de elpee-versie verscheen later een geremasterde versie uit op cd, een dubbel-cd (de derde versie). Niets anders dan wat de elpee-versie ook al liet horen, maar nu toegankelijk voor de nieuwe generatie.
Als afsluitende editie verscheen in 2002 ook de 4cd, die meent compleet te zijn. Hoewel de 4cd completer is dan de elpee-/cd-versie, is ook de editie met de vier cd's niet compleet. Natuurlijk, we horen Dylans volledige bijdrage, we horen de concert-versie van The Weight, de twee jams en de ultieme toegift. Maar waar is The Loud Prayer van Lawrence Ferlinghetti? Of 'An introduction to The Canterbury Tales' door Michael McClure?
Dankbaarheidsdag, als eerbetoon voor de muzikale oogst van The Band. Geen gek idee dus van de vier Canadezen en ene Amerikaan om afscheid te nemen met Thanksgiving.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten