Bob's bekering

Vorig weekend verscheen Trouble No More, een nieuwe boxset van Bob Dylan. Deze cd-box beslaat de jaren 1979 – 1981, de zogenaamde christelijke periode van Dylan. Een periode waar met name seculiere media weinig mee hebben. Maar Trouble No More, aflevering 13 uit The Bootleg Series, dwingt om opnieuw naar de gospels van Dylan te luisteren. De pers is unaniem: het is Dylan op zijn best.

Over de daadwerkelijke bekering zijn de geluiden wat onduidelijk. Ik meende te lezen in één van de commentaren (is het niet MOJO?), dat van een plotselinge omkering geen sprake zou zijn bij Dylan. En inderdaad, de Bijbel in zijn totale vorm is een terugkerende bron in de teksten van de zanger. Hij put uit de rijke literatuur van de Schrift – net als overigens the great American songbook.

Hoewel de aanlooptijd van Dylan's Jesus Years weliswaar lang is, en gedurende zijn hele carrière momenten van Jezus zijn aan te wijzen, kun je wel degelijk een bekeringsmoment signaleren bij Dylan. Natuurlijk, voor zover wij daarover gaan. Maar toch – ik zal wat dingen noteren.

In 1978 gaat Dylan de wereld over ter promotie van zijn jongste elpee Street Legal. Een album met een bijzondere hoes: een foto met Dylan, waarop zijn rechterhand ook te zien is, waaraan een trouwring zit. Opmerkelijk, want kort daarvoor scheidde hij van zijn vrouw Sara Dylan – Lownds. Enfin, Street Legal kent de nummers Changing of the Guards en Senor (Tales Of Yankee Power). In dit nummer komt de alinea voor:

There’s a wicked wind still blowin’ on that upper deck

There’s an iron cross still hangin' down from around her neck

There’s a marchin’ band still playin’ in that vacant lot

Where she held me in her arms one time and said, “Forget me not”

Een ijzeren kruis. Howard Souens schrijft in zijn uitstekende biografie Down The Highway uit 2001 het volgende: “A few days later Bob played a show in San Diego. He picked up a cross that a fan had thrown on stage and starting wearing it. Shortly after this incident Bob felt what he later described as 'this vision and feeling,' which he believed to be the presence of Jesus Christ in the room. Billy Cross was sitting next to Bob on the bus when he looked over and noticed that Bob seemed to be writing a spiritual song – Slow Train Coming – ...”

Het was de tournee van onder meer 'At Budokan'. Die show in San Diego, waar Sounes het over heeft, vond plaats 17 november 1978 in Sports Arena. Clinton Heylin beschrijft deze “cross-picking” wat uitgebreider in Behind The Shades – The 20th Anniversary Edition. Clinton wisselt zijn verhaal af met citaten van direct betrokkenen. Hij schrijft:

“Bob Dylan: Towards the end of the show someone out in the crowd... knew I wasn't feeling too well. I think they could see that. And they threw a silver cross on the stage. Now usually I don't pick things up in front of the stage. Once in a while I do. Sometimes I don't. But I looked down at that cross. I said, 'I gotta pick that up.' So I picked up the cross and I put in my pocket... And I brought it backstage and I brought it with me to the next town, wich was out in Arizona... I was feeling even worse than I'd felt when I was in San Diego. I said, 'Well, I need something tonight.' I didn't know wat it was. I was used to all kind of things. I said, 'I need something tonight that I didn't have before.' And I looked in my pocket and I had this cross. [1979].

Stuck in a Tuscon hotel room, after a lifetime of visions that caused divisions, Dylan experienced a vision of Christ, Lord of Lords, King of Kings. He state of mind may well have made him susceptible to such an experience. Lacking a sense of purpose in his personal life since the collapse of his marriage, he came to believe that, when Jesus revealed Himself, He quite literally rescued him from an early grave.

Bob Dylan: There was a prescence in the room that couldn't have been anybody but Jesus... Jesus put his hand on me. It was a physical thing. I felt it. I felt it all over me. I felt my whole body tremble. The glory of the Lord knocked me down and picked me up. [1980]”

Sjoerd de Jong beschrijft in zijn biografie (overigens de enige Nederlandstalige Dylan-biograaf) ditzelfde citaat van Dylan. “Sinds die ervaring, eind 1978, is 'de stem van een generatie' voortaan die van God, op een manier die vermoedelijk maar weinig fans in de jaren zeventig voor mogelijk hebben gehouden.

In het begeleidende boekje bij The Bootleg Series volumes 1 – 3, staat in de liner notes bij Ye Shall Be Changed (dit nummer staat ook op Trouble No More): “Jesus tapped me on the shoulder, said: 'Bob, why are you resisting me?' I said, 'I'm not resisting you!' He said, 'You gonna follow me?' I said, 'Well, I never thought about that before...'”

Dit gesprek zal ongetwijfeld gevoerd zijn, toen 'the glory of the Lord' de zanger tegen de grond sloeg en vervolgens weer oppikte. En zo weten we tóch wat in die novemberdagen in 1978 zich heeft plaatsgevonden tussen Dylan en zijn Heer.

Dit blog verscheen eerder op FritsTromp.nl.