Angst voor de tandarts
heb ik niet. Sterker nog, ik voel me bij deze dokter uitstekend op
mijn gemak. Met enige regelmaat kom ik ook langs zijn assistent.
Ilias heet deze assistent, een sympathieke man. Een jongeman zonder
een Nederlandse achtergrond, maar een vakman pur sang. Ik geef me
volledig aan hem over, zodra ik in de stoel lig om mijn gebit aan hem
te tonen.
Ilias heet hij. Het is
dezelfde naam als één van de meesterwerken van Homeros. Ik heb dit
boek in twee vertalingen in de kast staan, allebei gezamenlijk met
die andere masterpiece van de Griekse dichter: Odyssee. Het ene is
een vertaling uit 1959 door Frans van Oldenburg Ermke. De andere is
vertaald door M.A. Schwartz en telt een twaalfde herdruk in 2016.
Dat tweede boek in deze
bundel is een boek waardoor Dylan werd geïnspireerd. Althans, dat
zegt hij in zijn Nobel Speech. Naast de Odyssee werd de
Nobelprijswinnaar 2016 begeisterd door Moby Dick van Herman Melville
en All Quiet on the Western Front van Erich Maria Remarque.
Wanneer ik dan in het
kunstlicht kijk bij mijn tandarts, denk ik aan Homeros, Bob Dylan en
de Nobel Speech. Een bezoek aan de tandarts is net zo leuk als dat je
het zelf maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten