Onlangs zat ik weer met
mijn Dylan-vrienden om tafel. Eens per maand of zes weken komen we
bij elkaar, om ons te verwonderen, te laten verbazen. Niet voor niets
heet ons genootschap Lo And Behold, naar een Basement-nummer van
Dylan en The Band. Bij onze laatste ontmoeting, bespraken we Like A Rolling Stone, de opener van Highway 61 Revisited. Met het
fantastische orgelspel van Al Kooper.
Volgens mij is het een
'gewoon' rocknummer, met een beschrijving van een vrouw uit de
Factory van Andy Warhol. Een dame die tot de elite behoorde, maar is
gevallen. Van haar luxe leven is weinig meer over. Dylan vraagt haar
hoe dat nu voelt, zo alleen, zonder vrienden, op haarzelf aangewezen,
als een rollende steen.
Maar volgens Wobbe is het
een religieuze tekst. Het gaat over een zoektocht door de woestijn
richting God. Het zou zelfs zomaar iets met de Verloren Zoon uit
Lukas 15 te maken kunnen hebben. Ik twijfel of die interpretatie wel
juist is. Wobbe ziet in heel veel teksten iets religieus – alsof
alles een directe link met de Eeuwige heeft.
Deze twee uiteenlopende
interpretaties, laat zien waarom Dylan terecht de Nobelprijs voor de
Literatuur heeft gekregen. Zijn poëzie is van prozaïsche waarde.
Deze week kwam ook een
concreet gerucht in de wereld: Op 14 november verschijnt het boek
Trouble In Mind: Bob Dylan's Gospel Years - What Really Happened van
Clinton Heylin. Volgens de beschrijving op Amazon zal de
verschijningsdatum van dit boek (min of meer) samenvallen met datum
waarop het dertiende deel van The Bootleg Series zal verschijnen.
Mooi vooruitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten