zondag 16 mei 2021

Once were brothers

Een paar weken geleden zond Het Uur Van De Wolf de documentaire Once Were Brothers uit. Een mooie film, die gaat over de hoogtijdagen van The Band. Daniel Roher regisseerde deze anderhalf uur durende film. De docu is gebaseerd op Testimony. de autobiografie van Band-gitarist Robbie Robertson.
Deze film vertelt de opkomst van The Band, eerst als de groep van Ronnie Hawkins (als The Hawks), vervolgens als begeleidingsband van Bob Dylan in 1966, en daarna als zelfstandige formatie.
Alle betrokkenen komen al dan niet minimaal aan bod. Hawkins wordt anno nu opgevoerd. Een interview van Dylan uit No Direction Home wordt ingevoerd. De overige leden van The Band worden opgevoerd vanuit oude (geluids)fragmenten. Zelfs Garth Hudson, die de openbaarheid altijd goed weet te vermijden, is op een geluidstape nog terug te horen.
Ook collega's komen aan het woord. Van Morrison vertelt iets over The Band. Bruce Springsteen zet de groep in perspectief. Tourmanagers komen aan bod. Maar het is vooral het verhaal van Robbie Robertson. De gitarist was als tekstschrijver belangrijk voor The Band.
Maar je kunt zomaar het idee krijgen dat Robertson eigenlijk de enige belangrijke factor was van The Band. Dat krijg je natuurlijk als je één figuur het hoofdpodium geeft. De zijdelingse sporen zijn daarin veelzeggender dan de hoofdpersoon zelf.
Onderhoudend is zeker wel. Omdat het ook een beeld geeft over de ontwikkeling van de muziek, gedurende eind jaren vijftig tot halverwege de jaren zeventig.
Once Were Brothers gaat over The Band, tot aan The Last Waltz, het afscheidsconcert van de groep in 1976. Hoe zit het ook alweer met de opnieuw geformeerde Band, die sinds halverwege de jaren 80 weer de podia betraden? Toen kwam The Band weer bijeen, zonder Robertson, maar wel met de andere vier Bandleden, aangevuld met Jim Weider, Richard Bell, Randy Ciarlante en Stan Szelest.
Een mooie film ter voorbereiding op 17 mei, de dag dat in 1966 Bob Dylan en The Band in Manchester Free Trade Hall werden uitgescholden voor "Judas", verraders van de folkmuziek door elektrische muziek te spelen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten