“Ik ken twee versies van Mississippi. We dachten dat we klaar waren met "Love And Theft", en toen gaf een vriend van Bob hem een briefje door, en hij zei, o ja, ik ben deze vergeten: Mississippi,” vertelt drummer David Kemper in 2008.Voor elke andere artiest zou het een carrièrehoogtepunt zijn, maar Dylan “vergeet” dat hij nog een meesterwerk als Mississippi in een la heeft liggen.
De song ligt dan al bijna vijf jaar in die la. Tijdens de opnames voor Time Out Of Mind, in 1996 en 1997, heeft Dylan een paar pogingen gedaan, maar uiteindelijk keurt hij de opnamen, uit onvrede over de aanpak van producer Daniel Lanois, af. De vrijgave van die afgekeurde opnames, op The Bootleg Series: Tell Tale Signs (2008), maakt niet echt duidelijk wat de meester heeft gestoord. Prachtige versies van een schitterende song. De sound, misschien – die moeilijk grijpbare kwaliteit waaraan Dylan zoveel waarde hecht.
Hoe dan ook, deze zoveelste poging, in 2001 voor “Love And Theft” is kennelijk wel bevredigend in zijn oren. Tekstueel zijn er kleine verschillen, er is een intro toegevoegd, maar doorslaggevend is - vermoedelijk - die sound. In “Mississippi. Bob Dylans midlife meesterwerk” duikt Dylankenner Jochen Markhorst in de majestueuze tekst, de onweerstaanbare muzikale begeleiding, de rijke muziekhistorische wortels en de literaire brille van een van Dylans onverbiddelijke meesterwerken – en demonstreert hij waarom de song thuishoort in de buitencategorie van songs als Desolation Row, Like A Rolling Stone en Where Are You Tonight.
Bron: Amazon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten