Gisteren was het dertig
jaar geleden dat de Never Ending Tour startte. Dankzij het grondige
werk van Bjorner, kunnen we de statistieken en feiten bij langs. Dat
eerste concert was in Concord Pavilion,
Californië, met G. E. Smith (gitaar), Kenny Aaronson (basgitaar) en
Christopher Parker (drums) als begeleidingsband. Neil Young was de
verrassing van de avond. Dertien nummers stonden op het menu in
Californië, in 70 minuten gespeeld.
De term Never Ending Tour
wordt nog wel bestreden. Tom Willems spreekt sinds vandaag van de
Never Ending Series Of Tours (NEST), volgens hem een veel betere naam
voor de inmiddels dertig jaar durende muzikale wereldreis van Bob
Dylan. Ach, het is uiteindelijk 'maar' een titel, maar wel één
waar iedereen een beeld bij heeft.
Dylan zelf schreef in de
Liner Notes van zijn elpee World Gone Wrong: “By the way, bon't be
bewildered by the Never Ending Tour chatter. There was a Never Ending
Tour but it ended in 1991 with the departure of guitarist G. E.
Smith. That one's long gone but there have been many others since
then: 'The Money Never Runs Out Tour' (Fall of 1991) 'Southern
Sympathizer Tour' (Early 1992) 'Why Do You Look At Me So Strangely
Tour' (European Tour 1992) 'The One Sad Cry Of Pity Tour' (Australia
& West Coast American Tour 1992) 'Outburst Of Consciousness Tour'
(1992) 'Don't Let Your Deal Go Down Tour' (1993) and others, too many
to mention each with their own character & design.”
Never Ending Tour. Het is
maar hoe je het noemt. Het gaat erom dat Dylan on tour is. En de hoop
dat hij volgend jaar weer naar Nederland komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten