Jochen Markhorst
publiceerde Witte Donderdag een verhaal over Mr. Tambourine Man. Een
dag later stierf Mr. Tambourine Man: Bruce Langhorne. Is er toeval in
het spel? Dat lijkt me niet. Weer een dag later was het honderdvijf
jaar geleden dat de Titanic verging. In de nacht van 14 op 15 april
1912 voer het luxeschip uit de Olympic-klasse tegen een ijsberg aan,
waarna het binnen drie uur zonk. Er waren totaal 2223 passagiers;
1522 opvarenden kwamen om het leven. Woensdag 10 april 1912 vertrok
de Titanic, onder leiding van kapitein Edward John Smith, vanuit
Southampton naar New York.
In 1985 werd het wrak
teruggevonden onder leiding van Robert Ballard, twaalf jaar later
kwam een succesvolle film uit over de scheepsramp. In deze film
speelden Leonardo DiCaprio en Kate Winslet de hoofdrollen. De scene
in een auto met beslagen ruiten, met die ene hand tegen het raam, is
waarschijnlijk de eerste associatie met de ramp en de gelijknamige
film.
Ook Bob Dylan heeft het
verhaal van de Titanic bezongen. Hij doet dat in het nummer Tempest,
dat op Dylan's gelijknamige album uit 2012 is verschenen. Een episch
nummer van veertien minuten. Voor deze kroniek gebruikt Dylan min of
meer de titel van het laatste toneelstuk van William Shakespeare, die
The Tempest in 1611 schreef. Wie overigens een link legde tussen The
Tempest van Shakespeare en Tempest van Dylan, werd door de laatste
fijntjes op gewezen dat de toneelschrijver zijn stuk The Tempest
noemde – inclusief lidwoord, wat bij Dylan ontbreekt.
Maar Dylan zou Dylan niet
zijn als hij op geheel eigen wijze met deze scheepsramp om zou gaan.
Tempest is een wals, een welhaast vrolijk deuntje. Behalve
verwijzingen naar daadwerkelijke opvarenden, zoals John Jacob Astor
IV, Calvin, Blake en Whistle, is er ook een verwijzing naar the Duke
of Wellington, (Wellington is a cool old-school name, like Grover and
Phineas) en naar Leonardo diCaprio (“Leo said to Cleo / “I'm
think I'm going mad”).
Toch is er ook één
scene uit Tempest, waar mijn hart bij breekt. “Jim Dandy smiled /
He never learned to swim / Saw the little crippled child / And he
gave his seat to him.”
Titanic, een schip dat
onzinkbaar zou zijn. Niets bleek minder waar: al op de eerste reis
ging het schip al ten onder. Voor een eerbetoon aan de opvarenden,
zet ik maar weer Tempest op. En ik laat Leonardo DiCaprio en Kate
Winslet maar achterwege.
Enfin. Vanavond is de
eerste van drie shows in Amsterdam.
Dit blog verscheen
zaterdag ook, in iets andere vorm, op FritsTromp.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten