zaterdag 1 april 2017

Kronieken #18: Fool's day

Vandaag is het 1 april, de dag om elkaar voor de gek te houden. Maar Bob Dylan doet daar traditie-getrouw niet aan mee. Fool's Day is niet aan hem besteed. De bard uit Minnesota heeft ons al geruime tijd bij de neus. Sinds jaar en dag produceert hij onder pseudoniem Jack Frost zijn eigen albums. Jack Frost is een karakter uit de negentiende-eeuwse literatuur, en de personificatie van de winter. Jack Frost is de Johannes de Doper, de wegbereider van de winter-periode.
Dit weekend verschijnt Triplicate. Triplicate is het derde album waarop Dylan nummers uit The Great American Songbook ten gehore brengt. Eerder kwam hij met Shadows in the Night (2015) en Fallen Angels (2016) op de proppen. Triplicate, een drieschaar dus van “Frank Sinatra-songs”. Maar ook een drievoudig album, want Triplicate telt drie schijfjes, met elk tien nummers, bij elkaar gezet rondom één thema.
Opnieuw een cd, waarop Dylan geen zelfgeschreven materiaal ten gehore brengt. Doet dat er iets toe? Dylan wil met zijn Songbook-cd's iets toevoegen. Aan zijn eigen oeuvre, natuurlijk. Maar ook voor zijn fans. The Great American Songbook is de traditie waar Dylan met beide benen in staat, waar hij uit voorkomt en waar hij op teruggrijpt. En dat weten we natuurlijk al lang. Zijn eigen muziek ademt 'Songbook', zijn Theme Time Radio Hour liet wekelijks nummers uit deze geschiedenis de ether in slingeren. Triplicate is Dylan's hommage aan de wereld waar hij zelf schatplichtig aan is.
Vanavond treedt Dylan op in Stockholm, morgenavond ook weer. Deze twee optredens combineert hij met het ophalen van zijn Nobelprijs voor de Literatuur. Is deze besloten ceremonie al geweest? Komt het nog? We weten het niet, we weten alleen dat het Dylans wens is dat enkel de poet laurete en de leden van het Nobelcomité zullen aanwezig zijn. Geen pers.
Gisteravond trad Tangarine op in Leeuwarden. Tijdens de toegift speelden ze onder meer You Ain't Goin' Nowhere. Alle bandleden (de drummer, bassist en de extra gitarist) namen elk één couplet voor hun rekening. Reden genoeg om The Basement Tapes uit 1975 maar weer eens te draaien. Misschien dat Dylan tijdens de Europese voorjaarstournee 2017 ook wel iets van deze kelder-opnames speelt.
Maar dat weten de fans vanavond pas, als je in Stockholm bent. De overige fans weten het morgen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten