Op internet kwam ik een bericht tegen over "Love and Theft", het 39e studioalbum van Bob Dylan. Liefde en diefstal. Voor dit album maakte de tekstdichter graag en veel gebruik van het boek Confessions of a Yakuza van Junichi Saga; zoveel gebruik zelfs, dat Dylan plagiaat gepleegd zou hebben.
Dat is pas echte liefde en diefstal. Goede titel dus.
Ik heb wel wat met dit album. Toen deze verscheen, officieel '9/11', toen de aanslagen in Amerika werden uitgevoerd, stapte ik in bij Dylan. Ik kende de man wel, maar luisterde nooit zelf naar de muziek. Het nieuwe album was een mooi moment om zelf op zoek te gaan naar 's mans werk.
Is het gebruik van een pseudoniem ook niet een vorm van diefstal? Van liefde voor een naam? Ergens anders op internet staat een verhaal over Dylan als producer. Niet als Jack Frost voor zijn eigen albums, maar bij Barry Goldberg's ongetitelde album.
Ik ken het album niet. Maar daar kan verandering in komen. Het duurt niet lang meer voordat ik mijn verlanglijstje weer mag indienen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten