Soundz

Ter gelegenheid van Dylan's 80e verjaardag, eind mei, komt het muziekblad Soundz met een coverartikel over de zanger. Het zal toevallig zijn dat Leo Blokhuis in hetzelfde nummer een artikel heeft geschreven over The Band, naar aanleiding van de heruitgave van Stage Fright. Dit Band-album bestaat vijftig jaar.

Enfin.

In Soundz schrijft Joris Heynen, hoofdredacteur van Luister, over Dylan. Een aardig artikel, over de persoonlijke relatie met de zanger. Hij schrijft niet per se nieuwe dingen, niet echt verrassingen. Dat hoeft ook niet, het is een algemeen muziekblad en het gaat om een persoonlijk verhaal "waarin je jóuw visie geeft op het fenomeen Dylan".

Dat doet hij prima. Waarschijnlijk had ik een vergelijkbaar verhaal toegestuurd voor Soundz. Maar het artikel van Heynen heeft wel wat puntjes van kritiek. Bijvoorbeeld dat hij de naam 'Robert Allen Zimmerman' als Dylans echte naam laat noteren: dat is niet zo. Dylan werd weliswaar als Robert Allen Zimmerman geboren (je zou zelfs de Hebreeuwse naam Shabtai Zisel ben Avraham kunnen opschrijven: ook dát is zijn "echte" naam) - maar in augustus '62 liet hij zijn naam bij een rechtbank in Minnesota officieel wijzigen in Robert Dylan.

Nou ja, toe maar.

Nog zo'n dingetje uit Heynens verhaal. Waarin hij met een pennestreek vrijwel al het materiaal van Dylan van na Street Legal als minder of teleurstellend wegzet. "Hij kopieerde wat anderen deden," zegt de Luister-hoofdredacteur. Of nou ja, "Wat mij betreft is de burgeroorlogballade Cross The Green Mountain van de bootleg Tell Tale Signs (2008) het laatste écht meesterlijke nummer adt Dylan heeft afgeleverd."

Moet je zeggen dat Tell Tale Signs aflevering 8 is uit de Bootleg Series, en officieel geen illegale (zelfs geen grijze) uitgave is? Dat hij een apostrof mist in de titel? Okee, details. Daar wil ik niet teveel over zeggen. Hoewel je van een muziek-hoofdredacteur, geboren in een Dylan-gezin (zijn eigen woorden) misschien wel iets meer mag verwachten.

Deze details vallen in het niet bij de aankondigingen die jarenlang hebben geklonken bij de introductie van de Dylan-concerten. Afkomstig uit een interview uit 1997: Ladies and gentlemen, please welcome the poet laureate of rock 'n'roll. The voice of the promise of the 60s counterculture. The guy who forced folk into bed with rock. Who donned makeup in the 70s and disappeared into a haze of substance abuse. Who emerged to find Jesus. Who was written off as a has-been by the end of the '80s, and who suddenly shifted gears releasing some of the strongest music of his career beginning in the late '90s. Ladies and gentlemen — Columbia recording artist Bob Dylan!

Maar misschien dat Heynen ook wel behoort tot de groep fans die al zeker vijf concerten op Nederlandse bodem hebben gemist - omdat Dylan live niet kan zingen, geen contact maakt met het publiek, zijn nummers onherkenbaar ten tonele brengt, omdat...

Oke, genoeg. Dit is het voor nu. Voor ik doe voorkomen alsof Heynen de plank helemaal heeft mis geslagen. Dat is nou ook weer niet het geval.