De BOBcast is vandaag toe aan aflevering 22 in de reeks. Voor deze uitzending is de Vlaming Jan De Smet te gast. Maar net als met Saskia De Coster, de gast in de vorige BOBcast, wordt het gesprek met De Smet op afstand gevoerd. De zanger in een studio in Antwerpen, de presentatoren vanuit Hilversum.
Wederom geen rondgang langs de privé-collectie. Jammer, want De Smet heeft een boel leuke dingen in huis, getuige het gesprek. Maar goed, niks aan te doen. Corona dwingt tot beperkt reisgedrag, zeker als het om internationale reisbewegingen gaat.
Aan het begin van het gesprek komt De Smet niet op de naam van het album dat door Don Was is geproduceerd. Dat moet volgens mij Under The Red Sky zijn, dat 10 september 1990 is verschenen. Het album komt verder ook niet meer ter sprake, mogelijk ook omdat de gast het zich niet meer herinnert.
Wel jammer dat ze Under The Red Sky wegzetten rondom Empire Burlesque. Met een ondertoon alsof het een besmette periode was. Toegegeven, Empire Burlesque is door die disco-sound wel een wat merkwaardig Dylan-album geworden. En de jaren die op deze plaat volgden, waren de magere jaren uit 's mans oeuve. Het ontbrak er nog maar net aan of de gospel-platen werden in dit verband ook aangehaald, met een neerbuigende toon.
Was het niet Leonard Cohen die zei dat de beste Dylan-teksten zijn gospel-songs waren?
Enfin.
Het gesprek wordt opgeluisterd door een mooi woord: omerta. Waarmee de radiostilte rondom Dylans privéleven wordt omschreven. Wikipedia zegt: De omerta (in het Italiaans 'omertà') is de geheimhoudingsplicht in de erecode van de Italiaanse georganiseerde misdaad, zoals de Siciliaanse maffia, de Napolitaanse camorra of de Calabrese 'Ndrangheta. Deze geldt voor de maffialeden zelf, maar ze wordt veelal ook verwacht van buitenstaanders en potentiële getuigen van maffiamisdrijven.
Dat is een vorm van winst in deze. Naast het aangename en goede gesprek, dat het Nederlandse duo heeft gevoerd met De Smet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten