KB: OK. Als je nog een laatste nummer voor dit interview zou willen kiezen.BD: Kies jij het maar.KB: Is er niet één in het bijzonder dat je liever zou willen dan een ander?BD: Nee. Nou, ik heb liever dat je, je weet wel, Tombstone Blues speelt dan Pretty Peggy-O! Maar buiten dat, weet je, laat ik jou je eigen keuze maken. (Klas Burling interviewt Dylan voor de Zweedse radio, 28 mei 1966).
De arme Klas Burling worstelt zich met bewonderenswaardig fatsoen door een hels “interview” met een onwillige, obstinate Dylan heen, die vrijwel geen enkele vraag serieus beantwoordt en tussendoor anarchistische terzijdes en nonsensicale stellingen poneert (“you know my songs are all mathematical songs”).
Maar Dylans allerlaatste antwoord heeft dan in elk geval nog enig geloofwaardige content; "Pretty Peggy-O" is een eeuwenoude folksong die Dylan voor zijn debuutplaat heeft opgenomen, "Tombstone Blues" is tien maanden oud en de blueprint voor de songs van de kwikzilveren periode, de Big Bang die tot briljante songs als "Desolation Row" en "Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again", "Highway 61 Revisited" en "Visions Of Johanna" en al die andere zal leiden, tot de songs op het kruispunt van Chuck Berry, Arthur Rimbaud, Bo Diddley, William Burroughs, Middeleeuwse folksongs, de Bijbel en Sinatra, Robert Johnson en Wiliam Blake.
In “Tombstone Blues. Dylan’s lookin’ for the fuse” duikt Dylankenner Jochen Markhorst in de kaleidoscopische tekst, de onweerstaanbare muzikale begeleiding, de rijke muziekhistorische wortels en de literaire brille van een van Dylans grensverleggende meesterwerken – en demonstreert hij waarom de song thuishoort in de buitencategorie van songs als Desolation Row, Like A Rolling Stone en Mississippi.
Bron: Amazon.de
Geen opmerkingen:
Een reactie posten