Buiten vriest het dat het kraakt. Temperaturen die ook overdag niet boven het nulpunt uitkomen. Deze kou hebben we lang niet meer gehad in Nederland.
Ondertussen blijft het vanuit Amerika stil. Dat wil zeggen dat van of over Bob Dylan weinig naar buiten komt. De man wordt over drie maanden 80 jaar. En hij zit inmiddels al een jaar gedwongen thuis. Het coronavirus maakt een einde aan zijn Never Ending Tour.
Gelukkig had hij net voordat de wereld in lockdown ging, nog mooi Rough And Rowdy Ways opgenomen. Die kon hij aan het begin van de pandemie de wereld in slingeren. Maar op een live-uitvoering van een der songs moeten we nog wachten.
In de hoop dat de lockdown in de wereld gauw wordt opgeheven. En dat Dylan daarna weer zijn tourbus instapt om van concertzaal naar concertzaal af te reizen.
Het zal toch niet gebeuren dat de bard overlijdt vóórdat hij weer buiten mag spelen? En dat het laatste Dylan-concert waar je bij was, dan ook een soort afscheidsconcert was?
Nee, nog niet aan denken. Het vriest dat het kraakt. Een goede dag om de elpee The Freewheelin' Bob Dylan te draaien. Vanwege de hoes. Met een jonge Bob gearmd met zijn vriendinnetje Suze Rotolo door de straten van New York.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten