Vandaag is het precies zeven jaar geleden dat ik met Jan bij het Dylan-concert in de Heineken Music Hall was. Een goede aanleiding om de bootleg Man Of Steel And Constant Sorrow te draaien - de opname die Rattlesnake op de markt heeft gebracht.
Het was de tournee dat Dylan zijn zwarte piano voor het eerst gebruikte, in plaats van het gele keyboard. De tour met een pauze tussendoor. De tour met nieuwe nummers van Tempest. De live-uitvoering van Waiting For You, geschreven voor de soundtrack van Divine Secrets Of Ya-Ya Sisterhood (2002). Een schitterende uitvoering van Forgetfull Heart, met de standup bass van Tony Garnier als cello. En een nog niet zo dreigende versie van Scarlet Town, zoals dat bij latere optredens wel is te horen.
Enfin.
Het was het concert dat we de vrijgemaakt-gerefomeerde predikanten Bastiaan van der Wal en Gert Jan van Harten tegen kwamen. Tom Willems van -toen nog- het blog Bob Dylan in (het) Nederland(s) ontmoetten we in de wachtrij bij de ingang. Dat soort herinneringen komen boven drijven.
Een mooie periode. Dat zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten