zondag 21 juni 2020

Kronieken #57: Rough and rowdy ways

Rough And Rowdy Ways, studioalbum 39 uit het oeuvre van Bob Dylan, draait in huize-De Bleek. Net als bij elke voorgaande release, is het een ontdekkingstocht. Je hoort steeds weer nieuwe dingen. Flarden teksten, muziek, arrangementen.
Opmerkelijk is dat RARW in de media wordt gepresenteerd als het eerste album in acht jaar met eigen materiaal. Alsof de Frank Sinatra-periode nu ver weg wordt weggestopt. Terwijl die liedjes, voornamelijk uit de Great American Songbook, toch drie Dylan-albums opleverden. Waarvan het laatste deel van de trilogie zelfs een drie-cd was met als titel Triplicate: de derde in de reeks én met drie elpee- en cd-schrijven.
Enfin.
Nog iets opmerkelijks. Volgens het boekje speelt Dylan gitaar, naast de vocals. Geen piano. Bob Britt speelt gitaar en Matt Chamberlain zit achter het drumstel. De huidige begeleidingsband, dus. Van de toegevoegde muzikanten wordt wel de naam, maar niet het instrument genoemd.
Geen credits voor de producer - die wordt niet genoemd. Je mag er wel vanuit gaan dat ene Jack Frost weer heeft getekend voor de productie. Chris Saw is de vriend van de show en is verantwoordelijk voor de enginering en het mixen.
Geen foto van de zanger en/of de band in de hoes van RARW. Wel een foto van JFK, als 'hoes' bij de singel Murder Most Foul. En de hoesfoto is die van Ian Berry.
Het valt me op tijdens het luisteren.

1 opmerking: