De website ExpectingRain bestaat deze herfst 25 jaar. Een zilveren bestaan, dus. Elke dag plaatst Karl Erik Andersen linkjes op de site, linkjes die gaan over Dylan of over muzikanten die aan Dylan gerelateerd zijn. Dat levert vaak leuke wetenswaardigheden op.
Ondertussen is het blog Bob Dylan in (het) Nederland(s) ook al elf jaar actief. Tom Willems publiceert met onverstoorbare energie teksten over Dylan. En soms linkjes naar andere Dylan-gerelateerde nieuwtjes. Het is geen Nederlandse ExpectingRain, daarvoor zijn Karl Erik en Tom te verschillend in hun aanpak.
Goede titel ook, Expecting Rain. Als je op deze site kijkt, betekent het dat je niet de liefde bedrijft. Want dat is volgens het lied Desolation Row de keuze, behalve bij Kaïn, Abel en Quasimodo. Everybody is making love / Or else expecting rain.
Wat is dat toch, het (bijna) dagelijks publiceren over een artiest? Ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken, maar ik kan wel een antwoord geven. Ik doe immers zelf ook mee aan de Dylan-schrijverij.
Het is bij mij een haast journalistieke opdracht, om als chroniqueur de artiest op de voet te volgen. Om te noteren wat hij doet, wat hij heeft gedaan en wat we op korte termijn kunnen verwachten. Het is een kroniek, een beschrijving van wat gebeurt.
Dat is leuk, om iemand op zo'n manier te volgen. Het geeft in zekere zin een tijdsbeeld neer: dit is wat gebeurt en het is opvallend vanwege die en die reden.
En in mijn geval is het ook een zelfportret. Het zegt iets over mij. Het is een ánder zelfportret, want het zegt iets over mijn in combinatie met die ander, Dylan in dit geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten