In het najaar van 2002 ging Bob Dylan de zalen langs in de Verenigde Staten. Eén van die zalen was Key Arena in Seattle, Washington. Tijdens die show speelde Dylan een aantal nummers van Zevon.
Accidentally Like A Martyr is zo’n nummer. Net als Boom Boom Mancini en Mutineer. Tijdens dit optreden speelde de bard ook de traditional Searching For A Soldier’s Grave. De begeleidingsband was vrijwel identiek aan de groep muzikanten die een half jaar eerder in Ahoy, Rotterdam stond – mijn eerste live-optreden van Dylan.
De enige wijziging was dat George Recelli terug was op de drumkruk. In Rotterdam werd hij vervangen door Jim Keltner, omdat Recelli een polsblessure had.
Enfin. Brown Sugar.
Ik zou deze avond niet hebben genoemd, als ik hierop niet werd geattendeerd door Ed. Sterker nog, hij stuurde me een opname van dit optreden. De live-registratie is gemaakt door Jokerman Recordings, a trademark of quality. Inderdaad, kwaliteit wordt geleverd.
Die kwaliteit zit ‘m in de opname, natuurlijk. Maar net zo goed in de show zelf. Vanwege de Warren Zevon-songs. De elektrische piano van Dylan. De samenzang met gitaristen Larry Campbell en Charlie Sexton.
Brown Sugar is een van de Dylan-concerten waar ik niét ben geweest. Wel een concert dat de moeite waard is om te luisteren.
Deze blog verscheen ook op FritsTromp.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten