De laatste dag
van februari. In de afgelopen weken kon je geen nieuwsmedium bekijken, of het
ging over die Olympische Spelen in PyeongChang, Zuid-Korea. Ik ben blij dat dit
sportevenement inmiddels achter de rug is. Niets ten nadele van de
topprestaties van de sporters (driewerf hulde!), maar ik werd wel zat van die
continue berichtgeving.
Zoals het soms
gaat, dacht ik vaak aan Property Of Jesus. Een nummer van de elpee Shot Of
Love. Dit album is de afsluiter van de zogenaamde gospel-trilogie, mede vanwege
het motto dat op de hoes staat vermeld: “I thank thee, O Father, Lord of heaven
and earth, because thou hast hidden these things from the wise and prudent, and
hast revealed them unto babes.” -- Matthew 11:25
En het is het
album met Heart of Mine, met de tomtom-bijdrage van Beatle Ringo Starr (bedankt
Peerke!).
Enfin. Property
Of Jesus. Met die zin You can laugh at salvation, you can play Olympic games. Salvation,
heil, genade, precies het tegenovergestelde van de Spelen. Want heil is iets
wat je krijgt, ontvangt zonder prestatie. En de Olympische Spelen zijn de
omstandigheden, waarbij je zelf moet presteren om een plak te verdienen.
Ik kwam het
nummer tegen, toen ik nog op de mavo zat. Voor het vak Engels moesten we voor
meneer J. een liedtekst opzoeken en bespreken. Veel van mijn klasgenoten kwamen
met She Couldn’t Laugh van Twarres. Ik zocht en vond een tekst van Dylan,
Property Of Jesus.
Een paar maanden
later kocht ik “Love and theft”; de rest is geschiedenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten