Afgelopen weekend heb ik
het boek Zing mij naar huis gelezen. Het is deel zes van 'de Bob
Dylan aantekeningen' van Tom Willems. Ik heb dit boek met plezier
gelezen, maar dat komt vooral vanwege de gedeelde passie die ik heb
met Tom. Verwacht geen tekstanalyses of verdiepingen in het werk van
Dylan. In deze aantekeningen-reeks schrijft Tom vooral over het
'leven met Dylan'.
Is dat een probleem? Nee,
ik vind het wel leuk. Want het overlapt mijn eigen leven ook een
beetje. Ik ben dan ook altijd benieuwd of ik mezelf nog in de
aantekeningen terugvind. Dat is niet het geval bij Zing mij naar
huis. Althans, niet letterlijk. Wel heeft hij het over een opmerking,
waarmee hij naar mijn blog verwijst.
Denk ik.
Halverwege januari werd
bekend dat het boek Light Come Shining eraan kwam. Schrijver Andrew
McCarron in op drie crises in het leven van Dylan. Ik schreef dat ik
niet wist om welke crises het precies ging. Als het tenminste gaat om
de derde crisis, waarbij Dylan opnieuw door God werd aangeraakt. Ik
schreef:
“Het frustreert me dat
ik niet weet waar McCarron op doelt. Ik ken deze passage niet. Het
komt niet bij me boven, dit incident. De crisis, daar kan ik me alles
bij voorstellen en indenken. Maar dat God juist op dát punt weer in
Dylan's leven kwam? Ik moet het boek maar gewoon lezen, denk ik.”
Gelukkig was Tom zo
attent om op mijn blog te reageren. Hij kwam met enkel een citaat: 5
oktober 1987: “I,m determined to stand, whether God will deliver me
or not.” En het is dit citaat dat Tom in zijn boek plaatst, bij
dezelfde datum als mijn frustratie.
Mooi, Tom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten