dinsdag 22 augustus 2017

Groningen

Ik was weer in Groningen, de stad waar ik positieve herinneringen aan heb. Het was op de stadsredactie van het Dagblad van het Noorden, waar ik drie mooie maanden heb beleefd. Maar het is ook de stad waar ik veel met Dylan te maken heb gekregen. Ik heb Dylan zelf nooit in deze stad zien optreden, evenmin zag ik hem in café ’t Zielhoes in Noordpolderzijl.
Maar dit is wat ik met Bob Dylan in Groningen heb.
Mijn eerste CCC-concert maakte ik mee in de kleine zaal van De Oosterpoort. De folk-mannen begonnen de avond met Forever Young. Mooi, maar niet het hoogtepunt. Dat summum kwam later, toen Ernst Jansz vertelde dat hij een nummer bij zijn collega's erdoor had gedrukt. Een resultaat uit een vertaalproces, dat een theaterseizoen later op Jansz' persoonlijke titel langs de theaters zou gaan. Dat vertaalde nummer was Red River Shore, in het Nederlands Meisje Van De Rode Rivier.
In het Groninger Museum tegenover het station, sprak ik Siep Schoenmaker, een van de organisatoren van het NoordNederlandsDYLANfestivaL. Dit festival vond plaats in de nazomer van 2011, ter gelegenheid van Dylan's 70e verjaardag. In de stad Groningen vierde ik in mei 2011 met een handvol artiesten en Dylan-fans eveneens die 70e verjaardag. In Pathé zag ik in 2008 de uitstekende biopic I'm Not There van Todd Haynes.
Groningen is de stad waar Martin Bril een blauwe maandag Filosofie studeerde en zijn journalistiek-literaire carrière begon bij het linkse studentenblad Nait Soez’n – later zou hij vaak en veel schrijven over onze gezamenlijke man in de verte.
Dat dus over Groningen, waar niets boven gaat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten