Eerste Kerstdag

Het is Eerste Kerstdag, het internationale feest waarmee de geboorte van Jezus wordt gevierd. Elk jaar weer een bijzonder moment: aan deze historische gebeurtenis heb ik mijn leven te danken. Tot zover het huishoudelijke gedeelte.

Het Kerstfeest is ook het feest van de sociale verplichtingen, de een wat leuker dan de ander. Ik verbleef tot en met vandaag bij mijn ouders. Samen met een zus. Altijd gezellig, zulke dagen doen me goed. Zeker als er een bescheiden maar goed kerstmaal wordt opgediend.

Kerst is ook de dag van de muziek. Het akelige Glazen Huis is achter de rug, nu kunnen we ons weer richten op zaken die er echt toe doen. Dat drie dj’s van een populaire radiozender zich zes dagen opsluiten om geld op te halen voor een ‘stille ramp’, door op verzoek en met een geldbedrag plaatjes te draaien, is op zich wel goed (kun je tegen zo’n actie zijn?), maar die radiomakers en hun muziek zou voor mij wel achterwege mogen blijven.

Ook als zo’n evenement in mijn eigen stad wordt gehouden.

Vandaag is ook de Top2000 weer begonnen. In deze lijst wordt muziek gedraaid waarvan elk muziekminnend Nederland naar uitkijkt. Wie naar de tweeduizend ‘mooiste liedjes’ luistert, heeft bij veel nummers wel een eigen verhaal of herinnering.

Het is ook de dag om ‘Rijstwafels met pindakaas’ te draaien van Herberg De Troost. Dit is een nevenactiviteit van Rowwen Heze-frontmannen Jack Poels en Tren van Enckevort. Een beetje melancholisch conceptalbum, waarbij Poels met zijn vrouw in een appartement op de Oudegracht in Utrecht verblijft, met alleen een aangebroken pak rijstwafels en een potje pindakaas van de vorige keer.

Wat volgt is een verhaal over het zoeken naar eten, liefde, warmte, licht. Een prima verhaal voor de koude Kerst.

Uiteindelijk houd ik mezelf een beetje voor de gek, zo’n dag als vandaag. Ik weet namelijk precies waar het eindigt. Of waarmee het eindigt. Namelijk de kerst-cd van Bob Dylan, Christmas In The Heart. Ik had nooit gedacht dat mijn held ooit met zo’n album voor de dag zou komen. Maar niets bleek minder waar.

Een album met wisselende nummers. Zoiets als Must Be Santa, dikke pret. Maar bij andere nummers doet de zanger wel degelijk meer dan zijn best. Zoals bij Hark! The Herald Angels Sing en Adeste Fideles (O’ Come All Ye Faithfull).

De Vlaamse blogger Patrick Roefflaer schrijft over ‘Christmas’: ‘Kant 1 van Christmas In The Heart sluit af met ‘Adeste Fideles’. In die hymne uit de dertiende eeuw zingt Dylan zelfs een strofe in het Latijn; het allerlaatste woord is: ‘Amen’. Misschien beschouwt hij dit zelf wel als het slotstuk van zijn carrière. Een carrière van vijftig jaar waarin hij er keer op keer in slaagde een flink stuk van zijn fans tegen zich in het harnas te jagen. Was het niet door persoonlijke songs te brengen in plaats van protestsongs, dan wel door een elektrische gitaar te omgorden, countrydeuntjes te spelen, van godsdienst te veranderen of liedjes van anderen te zingen. Of een kinderkoor in te schakelen.’

Gelukkig heeft Peerke het bij het verkeerde eind.

Want Kerst zou Kerst niet zijn als er ondanks alle verwachtingen in toch licht in de duisternis was. Maar misschien wel op de manier waarop we het niet verwachten.

Ik niet, in ieder geval.