Wat is de ontbrekende schakel tussen Bob Dylan en Liedboek-dichter Willem Barnard? Het is Nobelprijswinnaar T.S. Eliot.
Dylan schrijft bijvoorbeeld in zijn epische song Desolation Row:
And Ezra Pound and T. S. Eliot
Fighting in the captain’s tower
While calypso singers laugh at them
And fishermen hold flowers
Between the windows of the sea
Where lovely mermaids flow
And nobody has to think too much
About Desolation Row
André Troost schrijft in zijn dissertatie over het leven en werk van Guillaume van der Graft: “Al vroeg is Barnard poëtisch geïnspireerd door T. S. Eliot. Niet voor niets zoekt hij menigmaal zijn ‘heil’ in Engeland – het land van Eliot en [W. H.] Auden. Barnard bewondert beiden.
[…]
Diep is Barnard onder de indruk van wat ‘spel’ kan doen: het is alles gelijkenis, mysterie. Het laat geheim ‘geheim’. […] En wanneer hij later wéér in Engeland verblijft, wordt hij in zijn overtuiging gesterkt: hier is te vinden waar hij naar zoekt, namelijk kerkelijke belangstelling voor de poëzie. Hier wordt hij over een diepe kloof (bezig zijn met Schrift en liturgie èn bezig zijn met taal en poëzie) heen geholpen.”
Liefde voor taal en voor bepaalde dichters heeft natuurlijk veel met voorkeur en smaak te maken. Maar soms ben je van verbanden niet bewust: tot voor kort wist ik niet van deze literaire schakel tussen een grote artiest en een grote Nederlandse dichter, wiens werk ik altijd al graag lees en zing.
Dit blog verscheen eerder op FritsTromp.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten